Geest

Ik liep met Bijke door de singel, waar ik in november voor het laatst met Djoeke heb gewandeld. Het eikenhakhout zat vol in het blad en de kruinen van de bomen aan weerszijde van het pad raakten elkaar. Plotseling ging Bijke janken en stoof tussen mijn voeten. Door de groene tunnel voor ons kwam met zoevende vleugelslag een vogel aangevlogen, op borsthoogte. Terwijl Bijke bibberend tussen mijn voeten afwachtte, zweefde de buizerd, want dat was het, vlak voor ons omhoog, verdween door een gaatje in het bladerdak en maakte meteen hoogte. Richting blauw hoorde ik 'm 'miauwen'. En ik dacht primitief: 'Het zou de vrij zwevende geest van Djoeke kunnen zijn'.
Zo ervoer ik dat Djoeke nog steeds stevig in mij zit!

freek

p.s. eigenlijk waren het twee buizerds, vlak achter elkaar. Ze kwamen zo dichtbij, omdat ze hun nest verdedigden, denk ik nu.