Margriet Vroomans is terug. Nova moest ooit anders, beter, sneller en weg was Margriet. Boos en verdrietig werd ze ervan en ik ook een beetje. Een gewone mevrouw moest wijken voor de vooruitgang, dat kan niet goed zijn. Maar sinds kort hoor ik haar stem weer regelmatig op de radio. Een prettige stem, een stem met een beetje lucht erin.
Dat zal me niet weer gebeuren, dat ik als gewoon wordt afgeserveerd, heeft ze zich zelf toegesproken. Ze zal nu een ferme journaliste zijn, eentje die opkomt voor het volk, hetzelfde volk dat door politici stelselmatig dom wordt gehouden. En waar niemand zich iets van aantrekt. Maar zij wel! En dus wierp ze haar gesprekspartner tegen: daar snapt de man op de straat toch niets van? Nu was het mijn beurt om te vertrekken.
Metz luistert radio
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten