Stapelen 176

Het is volbracht!
3 graden onder nul, maar we hebben de laatste tegels uit hun bevroren toestand gewekt door ze met een tik van de koevoet te laten schrikken. Zodoende konden nog veertig tegels op hun plaats worden gelegd. Dit alles in aanwezigheid van de provinciale pers. Ik was opgewonden toen de laatste tegel op z'n plaats lag En later een beetje melancholiek, want zo'n bouwwerk zie ik me niet nog's stapelen.

De laatste tegel gelegd; geheel afstrijken met zand

 

Klaar: dinsdag 9 december 10.00; vorst - 3 + mist; hoogte 4.10

 

 

freek

Stapelen 175

Het was stervenskoud in de de ecokathedraal, dus het viel niet mee om de laatste honderd tegels op z'n plek te krijgen. Dat had ook te maken met de nachtvorst die onze trottoirtegels stevig aan elkaar had gekit. En eenmaal los gewrikt, moest elke tegel nog een behandeling ondergaan om de bevroren zandkluiten weg te schaven met beitel en stoffer. Zodoende moest een tegel negen maal door onze handen.
1 losbikken, 2. in de kruiwagen, 3. uit de kruiwagen, 4. bevroren zandkluiten verwijderen, 5 op voorraad stapelen, 6.  in de emmer en naar boven takelen, 8 uit de emmer en op werkvoorraad leggen, 9 op de poort stapelen.
We zijn dus maar een eindje opgeschoten; de finale komt volgende week en de krant is er bij.

koud

 



koud

 

freek

Stapelen 174

We naderen de eindstreep oftewel de top van de toren. Nog één of twee lagen en het is genoeg. We hebben er dan precies een jaar aan gewerkt en dat valt nog mee. De winters zijn zacht tegenwoordig.
'De jongens van le Roy', hebben het, deo volente, gefikst en daar zijn we trots op. De Porta Celi heeft ons wel blutsen bezorgd. Rob z'n knie doet het niet meer, Berend had onderweg een tia, Johan zijn rug laat het  voortdurend afweten en ik kom als een plank uit bed, the day after.
Maar zoals de afgekloven uitdrukking ons laat weten: 'Het was het waard.'

totaalshot 25 november 2014

 

 

 

detail van de speklaag

(klik op foto's voor vergroting)

 

freek







Stapelen 173

Vandaag fris en zonnig, dus de stemming zit er goed in bij ons stapelaars. We hebben een nieuwe werkgewoonte ontwikkeld, sinds de poort zo hoog is dat tegel voor tegel in een emmer naar boven moet worden getakeld. Johan en Rob doen het benedenwerk en Berend en ik takelen en stapelen boven.
Ik heb zelf wat moeite om op die onbeschermde hoogte te werken, want ik lijd aan een lichte vorm van hoogtevrees. Vooral de afstap naar de zwiepende ladder kost mij moeite. Berend is niet te beroerd om me te helpen, door op de ladder staand mij bij de enkel te pakken en zo leidt hij mijn voet naar de bovenste sport. Als ik die vastigheid voel, kan ik verder de ladder afdalen.
Ik heb wat foto's van bovenaf gemaakt.

 

 

freek

 

Stapelen 172

Er was veel damesbezoek bij de ecokathedraal en dan gaan oude mannen als jongens doen: stoer!

(foto Frouk)

freek

Stapelen 171

We zijn begonnen aan een spekrand van gele betonklinkers, om daarna de toren af te bouwen met nog vier lagen tegels. Het transport van de klinkers gaat in een emmer die Rob vult, ik omhoog trek, waarna Berend de steentjes legt. We hebben de ondergrond mooi uitgevlakt met een laagje zand, om de klinkers lekker in een stevig bedje te leggen.
Rob doet zeven klinkers van twee kilo per stuk in de emmer en ik heb 80 emmers omhoog getrokken.

freek

Stapelen 170

Eerst een rectificatie: de stoeptegels die ik aangereikt krijg en dan boven mijn macht naar Berend til zijn volgens de laatste geen zes maar minstens tien kilo. Ik vermeld dat omdat dit de prestatie om 200 tegels op een ochtend te verstouwen des te indrukwekkender maakt. Vandaag slecht één ( dikke) laag gelegd. Dat kwam omdat een televisieploeg opnamen kwam maken. Voor de echte diehards: het programma 'Hea' zendt het vanavond uit (30 september) Buiten de provincie: Uitzending gemist Omrop Fryslân. Volgende week beginnen we aan de speklaag van gele betonklinkers.

freek

Stapelen 169

Op deze foto sta ik; als vierde man in de keten om tegels van 6 cm dik en zes kilo zwaar op 4 meter te krijgen.
Ik sta op een houten steiger, die niet stabiel is en ontvang de tegel van Siebe, die op een ladder staat en door Rob wordt bediend, die de tegel weer van Johan, als grondtroeper, aangereikt kreeg.
En daarboven zit Berend die legt en kreunt vanwege heup, vinger en rug, maar dat zijn bijzaken.

freek

Stapelen 168

Tja, wat valt er te melden uit de ecokathedraal: Rob loopt weer zonder krukken en is bereid weer af te zien voor onze Porta Celi, Dus weer 200 tegels gestapeld en Berend op de foto.

freek

Stapelen 167

De helden raken vermoeid. Rob nog steeds rugklachten, Berend, pink en rib gekneusd bij de vorige aflevering van 'stapelen'. Johan rust in Griekenland en ik voel mijn schouder. Alleen Siebe is volop bij kennis. Toch nog een plechtig moment in de ecokathedraal bij het plaatsen van  de tegel met de naam van de poort 'Porta Celi'.boven de ingang. Ondanks die pink bleek Berend nog een vaste hand van schilderen te hebben.

freek

Stapelen 166

We zijn maar met z'n tweeën, Berend en ik en dan is het een zware klus om de tegels op hun plek te krijgen. Toch nog 150 van die zware jongens weggestapeld.

 

 

freek

Stapelen 165

Rob is uitgevallen met rugklachten. Hij is een schakel in de transportketen van onze trottoirtegels, dus Siebe springt even in. We leggen dik 200 tegels en denken er over om in het gesloten gedeelte van de Porta Celi een spekrand aan te brengen van gele betonklinker. Die liggen voor de hand. Waar de rand precies komt wordt onderwerp van nader overleg.

freek

Informeel

Trekt Wiebes als hij thuis komt het spijkerjasje van zijn zoon aan?
Voelt linksdrager Asscher zich op zijn gemak in een lubberende spijkerbroek?
Ik geloof er niks van. De ministers in Diepenheim zijn niet casual gekleed maar overdacht informeel. En dat is veel benauwder dan een fatsoenlijk pak.

Geldt ook voor de dames. Wilma Mansveld verlaat het ziekenhuis in een zwart windsel. Het kan natuurlijk erger: Jetta Kleinsma heeft een fleecetrui aan! Ik durf daarmee op de camping nog niet naar de toiletten te lopen.
Plasterk valt nog mee. Nu eens een baardje, dan eens een jackje. Maar ook bij hem die vreselijke spijkerbroek, het toppunt van informaliteit in de ogen van de plussers.

Metz is af en toe terug

Stapelen 164

Vandaag hebben we onze poort gesloten. De gelijkzijdige driehoek, die de poort vormt is dicht. Nog maar met één laag tegels, maar toch. Het zag er vanmorgen niet stapelachtig uit. De buien kwamen uit het westen en Berend, Rob en ik hebben een uurtje geschuild in onze poort en ons bezig gehouden met mannenpraat. Maar toen toch aan de slag gegaan en zie daar!

Rob ruimt op en je ziet dat hij het in z'n rug heeft, maar hij heeft  toch maar even 200 tegels omhoog gereikt

freek

Rustplaats

We kijken naar een vermoeide postduif, misschien gelost in Orléans, en neergestreken in de ecokathedraal op de Toren met het Wakend Oog. De duif zal de vliegplank van het eigen hok niet meer halen. Als ze al weer de lucht in gaat is ze een gewillige prooi voor de sperwer, havik of buizerd. Het is maar over welk landschap ze vliegt. En mocht ze toevallig toch het eigen hok halen, dan wordt ze de nek om gedraaid, want verdwaalde postduiven zijn slechte wedstrijdvliegers, maar wel eters.
Dit zijn dus haar laatste uurtjes en daarom heb ik de foto gemaakt. Om haar nog een tijdje te laten voortleven

freek

Voetballe

Ik heb geen seizoenkaart meer genomen voor de wedstrijden van mijn cluppie. De intriges van de zelfbenoemde bobo's van sc Heerenveen werden mij te machtig. Blijft voor mij over om 'met het bord op schoot' zondagavond de prestaties van mijn club te volgen. Betaaltelevisie kost immers geld en dat heb ik er niet voor over. Temeer ook omdat die uitzendingen in handen zijn van Foxsport van de rechtse boef Rupert Murdoch. De smakeloosheid van de advertenties van Foxsport zijn trouwens ook niet te overtreffen. We zien in hun spot de kijkers van Fox in opperste aanbidding naar het beeld van Foxsport kijken, gevolgd door een explosie van emoties. Dat ervaar je allemaal met een abonnement, wil de spot zeggen.
De beelden worden ondersteund door een stuk uit  het Requiem ( Eeuwige rust) van Mozart en wel het deel Lacrimosa dies illa ( Treurig die dag) Dat  gaat over iets ander dan voetballe... .

freek

Stapelen 163

Voor de aardigheid, een andere invalshoek op onze Porta Celi. Bekeken vanaf het hulstbosje.  We zien ook het trapje van trottoirbanden, dat ik zes jaar geleden heb gelegd. Er valt mooi licht op onze poort
En de voortgang,...?
Kijk maar!

vanaf de zijkant

 

vordering

 

vordering

 

 

freek

 

Stapelen 162

En, jawel, we naderen de sluiting van de driehoek. Nog twee weken en dan istie dicht. We zijn opgewonden als kleine jongens en prijzen voortdurend ons eigen werk:'wat staat ie goed hè'.
De schuine kant staat nu drieëneenhalve tegel uit het lood van de basis. 'Love me like a rock!'

freek

Vlag

Ik ben geen vlagger. Het koningshuis kan me gestolen worden, dus daar hoef ik ook niet voor te vlaggen. En bij dorpsfestiviteiten vind ik het overdreven dus 4 en 5 mei blijven over. En vandaag vlag ik. Een machteloos gebaar van verdriet, woede en rouwbeklag.
De toeristen aan de overkant van mijn straatje op de terrassen van de buurmannen caféhouders hebben er mooi zicht op.

freek

Stapelen 161

De stapelaars moeten vanwege lek en gebrek naar diverse witjassen in de regio, dus stapelen is er niet bij. Wel een nieuwtje: er zijn tegels gebracht door een aannemer in straat-en grondwerk. We hoeven dus niet meer tegels te lenen van bevriende stapelaars. Vandaar onderstaand showpiece. Ik stel me aan, maar dat komt omdat ik ons stapelbouwwerk steeds imposanter en interessanter vind worden.

freek

Hobby 7

Alle malloten van Nederland hebben zich deze week in Nijmegen verzameld voor een vierdaagse reünie. Ze zijn er allemaal weer: de oude baas in dirndljurk, de achteruitloper, de vrouw met een kaas op haar hoofd, de klompenboer en de pruikenfetisjist. Ze wanen zich het middelpunt van het heelal, alvorens weer terug te keren naar galerijflat, bejaardenwoninkje, doorzonpaleis of afgelegen boerenhoeve.
Niet alleen de deelnemers zijn geschift, ook aan de vierdaagse autoriteiten is een steekje los. Zo heeft een deelnemende militair een waarschuwing gekregen omdat hij in plaats van de voorgeschreven 10 kilo bepakking, slecht 9.6 kg op zijn schouders droeg.

freek
 

Stapelen 160

We hebben te weinig tegels om te stapelen, maar Johan en Berend hebben een auto met trekhaak en een bakkie. We verzamelen ons nu elke week in Heerenveen, waar abusievelijk een partij tegels is gestort in de Le Roy tuin. Die laden wij in, rijden naar Mildam, laden uit, stapelen de tegels op bij de poort en sjouwen ze naar boven. Zodoende gaat elke tegel 4x door onze handen.
Dat valt niet mee!

freek

Hobby 6

Jawel, weer in ons provinciaal suffertje, bijna een pagina over 'eiwerpers' die in Makkum het open NK  uitvochten. Een internationaal gezelschap was in ons gewest neergestreken, waaronder de voorzittter van World Egg Throwing Federation. Niet alleen het vergooien met eieren valt onder de jurisdictie van deze Federation, maar ook het Russisch Ei Roulette. Hier kiezen de deelnemers een ei om op hun hoofd kapot te slaan. Sommige eieren zijn hard gekookt en de rest rauw. Wie een ongekookt ei op zijn hoofd tikt heeft verloren. De Engelse voorzitter van de World Federation had een aantal mensen met het downsyndroom uit Engeland meegenomen. Ook die deden mee en oogsten veel waardering van het publiek, alhoewel menig eitje sneuvelde.
Kortom een hobby waar inventiviteit, concentratie en menslievendheid hand in hand gaan.

freek

Jongen

Ik weet een buizerdnest in de vork van een abeel bij het Koevorde Meer. Elke dag ga ik even kijken; op de fiets en Bijke er naast. Ik gooi een stok ver in het water. Bijke springt dan van de steiger en zwemt een poosje Ik ga  het nest in de gaten houden. Soms zie ik een buizerd op de rand zitten en soms is er alleen maar wat gescharrel net boven de nestrand.
Tot vandaag. De jongen zijn uitgevlogen. Het zijn er twee. Ze cirkelen een beetje onbeholpen onder het ouderpaar, dat hoog in het zwerk op de thermiek drijft. Zo nu en dan maken pa en moe een duikvlucht naar beneden, om te kijken hoe het grut beneden  het maakt. Die krijsen dan om voedsel. Dan gaan de ouders dan zoeken, maar niet meer voor lang. Dan moeten de jongen wegwezen, want hier zijn niet genoeg muizen.

freek

Stapelen 159

Er is wat gedoe rond onze Porta Celi. De Stichting Tijd is ontevreden, althans bestuursleden van de stichting, die het gedachtegoed van Louis Le Roy bewaakt. Ze schijnen precies te weten hoe dat gedachtegoed er uit ziet, ondanks het feit dat de as van Louis le Roy sinds enige tijd in de Ecokathedraal is verstrooid Onze poort schijnt buiten de Le Roy doctrine te vallen volgens deze bewakers van het ware geloof. Je ziet het wel vaker: discipelen die strenger in de leer zijn dan de meester zelf. Er dreigt hier nu een echte richtingenstrijd te ontstaan. Wie is rekkelijk, wie is precies?  Intussen stapelen wij vrolijk verder en naderen het punt van onze glorie als straks de driehoek zich sluit.

freek

Hobby 5

Bij ons op het platteland is brandweerman zijn een hobby. Wij zijn deze hobbyisten dankbaar, want ze zijn voor alles inzetbaar. Zo had een thuishulp zich per ongeluk opgesloten in het toilet bij een cliënt. De thuishulp hoeft dan niet te roepen om de buurman  of anderszins. Nee, bij ons belt men de brandweer. Er wordt dan met een man of vijf uitgerukt,de deur wordt uit de hengsels gelicht, een bedankje wordt in ontvangst genomen en men vertrekt weer.
Een dankbare hobby

freek

Hobby 4

Het houdt niet op. Deze gebeurtenis werd op de voorpagina aangekondigd : Leeuwarden krijgt grootste gehaktbal ter wereld. Een slager die eertijds furore maakte met een broodje kameel, gaat nu  de  show stelen met een gehaktbal van 650 kilo. De trotse hobbyist doet fijntjes uit de doeken hoe hij dat gaat doen, maar dat kan ik zelf ook wel verzinnen: hij flikkert er natuurlijk alle afschraapsel van koeien, varkens en paarden in, vergezeld van een flinke dosis gezonde reuzel en spetteren maar.
De opbrengst van dit culinair hoogstandje gaat  naar het Ronald McDonaldhuis, merkt onze krant op, zonder de ironie van deze geste te vermoeden.

freek

Hobby 3

We maken kennis met de heer Zoethout in ons provinciaal periodiek. Mijnheer heeft de Oranje hobby.
Kleedt zich in strak oranje en heeft dwanghandelingen. Zo moet de versiering in de tuin kaarsrecht hangen en als hij toevallig even de kamer uit is en er wordt gescoord, dan blijft hij uit de kamer en zo ook zijn vrouw Kitty die al een wedstrijd op de trap heeft doorgebracht. Ze is een beetje bang om de kamer uit te gaan, vertrouwt ze de verslaggever toe.
'Scoort Nederland terwijl ik in de keuken sta, kom ik de kamer niet meer in. Het is niet anders. Als we maar winnen.
Een man met een hobby, waaraan ons blad een pagina tekst met foto wijdde.
Dat zijn toch twee bomen!

freek

Hobby 2

Net van de rouwkaarten bekomen, of de volgende krant ploft alweer in de bus. Pagina 1 van het regiokatern houdt zich frontaal bezig met vrachtwagenspotters. Vroeg gepensioneerd en met de ziel onder de arm bedachten twee mannen deze hobby: ga naast een snelweg staan en fotografeer alle vrachtauto's die langskomen. Soms wel honderd per minuut, laat één van de mannen weten. Daar weet de digitale fotografie wel raad mee.
's Avond worden alle foto's op internet gezet.
Dat was dus hobby twee

freek

hobby 1

Nu ik wat ziekjes ben, lees ik uit arremoe ons provinciale dagblad van voor naar achteren. Dat valt niet mee. Zo las ik een artikel over drie kolommen over een dwaas die rouwbrieven verzamelt. Niet bijzondere rouwbreven of zo, maar gewoon rouwbrieven met een zwart of grijs randje. Omdat hij dat al jaren geleden aan de grote klok heeft gehangen, krijgt hij tientallen rouwbrieven van nabestaanden uit het noorden toegestuurd. Hij plakt de uitgevouwen rouwbrief op een a-viertje, doet er een plastic mapje om en bergt de handel op in een ordner. De foto laat deze dwaas zien voor een kamerwand met ordners.
Ik draai me zuchtend om op de bank

freek

stapelen 158

16 April verscheen het laatste stapelbericht. Intussen was ik zwak, ziek en misselijk. We zijn nu tweeëneenhalve maand verder en onze Porta Celi hoger. We naderen het punt waar de beide zijkanten elkaar zullen raken. Het wordt steeds lastiger om de tegels op hun plek te krijgen. Binnenkort hebben we een bouwsteiger nodig.
Vandaag bezoek van Erik: muzikant en zanger en vanaf Oerol op Terschelling weer met omwegen terug naar z'n woonplaats Vlissingen. Op een bakfiets, tevens podium, slaapplaats en bergruimte. Voorzien van een zonnepaneel voor wat stroom. Erik heeft ons geholpen en staat op de foto op de ladder.

 

 

van onderen 

freek

Out

Even 'out' , niet 'down', vanwege lichamelijk ongemak en daarom waait de geest wat minder.
fr

Geef voor Matthijs

Toen mijn vriendje Jan, die misdienaar was en het dus weten kon, mij vertelde dat de pastoor na de mis het ingezamelde geld voor missie, studie en kerk op één hoop gooide, kon ik hem niet geloven. Ik had toch niet voor niks mijn twee dubbeltjes allebei expres in de gleuf 'missie' gestopt en even expres niet in de gleuven ernaast. En er zaten wel degelijk schotjes tussen de drie vakken van het houten collectebakje. Dat kon je horen als je het scheef hield.
Met dezelfde naïviteit wil ik nu de VARA geloven die zegt dat alles wat ze boven de balkenendenorm betalen aan drie presentatoren, niet van de belastingbetaler komt maar uit de contributie van de leden. Alleen ontstaat er dan een nieuw probleem. Rekent u even mee: in 2013 verdienden de drie van de VARA samen 1,2 miljoen euro. Volgens de balkenendenorm zouden ze gedrieën hooguit 564 duizend euro mogen verdienen. Er gaat van de VARA-begroting 636 duizend teveel naar die drie. En dat betalen dus de 300 duizend leden samen. Per lid maakt dat € 2,12, ofwel ruim 21% van het tientje contributie. Ik stel voor dat de VARA bij de volgende ledenwerfcampagne als leus hanteert: "Geef voor Matthijs. Word lid."   

Metz is geen lid

Twijfel niet

'Twijfel niet. God is er'.
Of: 'Twijfel niet. Jezus leeft'.
Als je rond Zwolle een snelweg opdraait, zie je die woorden nog in een enkele wei staan. Je moet er wel naar zoeken. De wervende christenen hebben de stellige toon verruild voor de nuance. Ik beluisterde vandaag in de auto een radiospotje van de Christenunie over de Europese verkiezingen. Een meneer vertelde waarom een stem op deze partij aan te raden is. Ik moet zeggen: het klonk goed. Niet blind tegen Europa, niet blind voor Europa, een beetje wel, een beetje niet. Ik was het er mee eens. Jammer dat de Christenunie voor deze verkiezingen getrouwd is met de SGP; dat is zelfs voor de opportunistische katholiek in mij een stap te ver.
Maar daar gaat het nu niet om.
Bij thuiskomst gaf mijn buurman mij de post die ik had gemist, waaronder een magazine van de PvdA dat opriep om deze partij te stemmen bij de Europese verkiezingen. Op de omslag van het magazine las ik de bekende holle frasen: 'Een sterk en sociaal Europa', 'Een vuist tegen uitbuiting'.
Twijfel niet, zei mijn buurman: de PvdA en de Christenen hebben hun toon geruild.

Metz en de Europese verkiezingen

Mindfulness

In mijn brievenbus zat van de week een foldertje over de training mindfulness van Annamaria Lap. Dat is voor de buurvrouw links beneden, "die op zoek is naar een betere balans tussen werk en privé". Of voor de buurvrouw rechts beneden, "die beter wil leren omgaan met stress". En wat te denken van jezelf: "Voor jou, om je eigen persoonlijke redenen". Om de kosten hoeven we het niet te laten: €20 voor acht lessen. De prijs alleen al is een medicijn tegen stress.
Tot zover is er niets aan de hand. Gewoon een kwakzalver. Tot je de bijsluiter leest:

Wat heb ik nu aan mijn fiets hangen? Een gemeente die zweefdokters op me afstuurt? Past natuurlijk wel in het beeld van de opdringerige overheid die geen voordeur meer erkent.  

Metz leest de post

BB

We zijn de gemeente De Friese Meren en we worden de gemeente De Fryske Marren. In dit  tijdsgewricht van toenemend nationalisme hebben ook de Friese nationalen toegeslagen, daarbij gesteund door het machtsgeile CDA. Mij maakt de naam niet uit, maar de donkerbruine emoties die de strijd om de naam bij de 'Diep-Friezen losmaakte, verontrust mij. Ik heb een hekel aan ons volkslied gekregen, dat bombastisch spreekt van ' het bruisende  Friese bloed', 'het beste land van aarde', 'het land van eer en roem en 'de oude eer van Friese grond'.
Bloed en Bodem, dus!

freek

ps
een weekje time out; de kleinkinderen komen.

Kiele kiele

Gisteren voer de Dikkop 2 voor het eerst dit seizoen uit op onze drabbige zoete wateren en zette koers naar J alwaar vrouw en ik een kopje koffie dronken. Op de terugweg veranderde de wind voortdurend van richting en trok de lucht langzaam loodgrijs dicht. Opeens kwam de regen met dikke bubbels rondom neer, sloeg hier en daar een bliksem naar beneden en kraakte het onweer.
Drijfnat kwamen vrouw, Bijke en ik thuis en hoorden dat een paar kilometer verderop een bootje door de bliksem was getroffen en ambulances en trauma helikopter onderweg waren.
Geen doden, bleek later, maar toch.

freek

Leven 3

Schoonzus vertelde ook een anekdote die vrouw en mij zeer ontroerde.
Toen de moeder van mijn schoonzus al een beetje vreemd was en ergens in Osdorp woonde, had ze zich opgegeven voor een talentenjacht in het buurthuis. Schoonzus spoedde zich die middag ook westwaarts en zag haar breekbare moeder in een rumoerige zaal het podium beklimmen. Ze tikte nuffig met de strijkstok op de muziekstandaard. Net zoals vroeger in het orkest. De zaal dacht aan een komisch nummer en lachte al bij voorbaat.
Toen ging ze spelen en een verblufte zaal verstomde  en luisterde ademloos.
'Toen was ik toch trots op mijn moeder', zei mijn schoonzus.

freek

Leven 2

Mijn schoonzus hield een liefdevolle toespraak bij de crematie van haar moeder.  De passage waar we om moesten lachen ging als volgt:
De moeder van mijn schoonzus wilde dat haar dochter harpiste werd. Ze drong daar voortdurend op aan en steeds moest de dochter zeggen: 'Nee mam, ik word geen harpiste'.
Haar moeder speelde vaak viool  in de orkestbak bij operavoorstellingen en  streek dan vier aktes volop. En in akte drie kwam mevrouw Mengelberg de orkestbak in. Gaf een paar tokkels op de harp en verdween weer. Ze verdiende hetzelfde  als de moeder van mijn schoonzus.
Vandaar!

freek

Leven

Eergisteren waren vrouw en ik in Amsterdam, bij de crematie van de moeder van mijn schoonzus. Die moeder had een heel leven achter de rug en dat leven had anders kunnen lopen.
Als getalenteerd jong meisje kwam ze op het conservatorium, studeerde cum laude af, kreeg een beurs voor Parijs en toen brak de oorlog uit. Verloor in de oorlog haar Joodse familie, haar man vertrok een tijdje na de oorlog en het verleden begon haar parten te spelen. Ze werd een beetje een vreemde vrouw en verloor haar orkestbaan. De rest van haar leven werd tobben, totdat ze dement werd en milder.
Ze overleed in haar slaap.

freek

Duindorp

de Volkskrant, 18 april 2014

Af en toe maak ik me druk over politici die vinden dat 'de buurt' meer zeggenschap moet hebben en dat de lokale politiek er is om belastinggeld te verdelen over initiatieven van buurtbewoners. Bewoners weten immers zelf het beste wat goed is voor hun buurt. En ik brand ook wel eens aan van praters in Pakhuis De Zwijger die een 'buurtwet' in elkaar willen knutselen. Na een stukje op een andere site, werd ik boos toegesproken door mensen die net zo lekker bezig waren de buurt te vernieuwen. Anderen zeiden dat ik die prietpraat niet serieus moet nemen. Het is een spelletje joh, een hobby van jonge academici die iets willen ontdekken en ambtenaren die kampen met een midlife-crisis.
Maar ondanks mijn luchtige kijk op de wereld en vrolijke inborst, erger ik me het Haagse groen en geel aan de naïeve omgang met democratische grondbeginselen. Aan het ontkennen van tegenstellingen en het toekennen van macht aan handige praters. Die handige praters zullen nu zeggen dat de ontwikkelingen in Duindorp exceptioneel zijn. Wat daar gebeurt kan natuurlijk niet, roepen zij verontwaardigd. Een burgerinitiatief is namelijk pas een burgerinitiatief als zij er het stempel burgerinitiatief op hebben geplakt. Hoe zei Orwell het ook alweer? All animals are equal, but some animals are more equal than others.

Metz leest de krant 

PS. Om de hoek van Duindorp ligt nog een leuke wijk.

Meter

De vrouw uit Burgum stond voor de rechter. Na de ontmanteling van een hennepkwekerij in haar woning, was de elektriciteitmeter verwijderd. De vrouw had eerst geprobeerd om met een generator wat elektriciteit op te wekken, maar toen had haar vriend een leiding om de lege meterkast heen gelegd en had de vrouw zes jaar geprofiteerd van dit kunstje..
Die vriend was al weer exit, want hij ging naar een andere vrouw, omdat, zei de vrouw, ik quote : 'Die had wel een meter in de kast.'
Na deze mededeling vind ik het vonnis van de rechter, een geheel voorwaardelijke werkstraf, terecht.

freek

Kampioen

Vrouw heeft bronchitis en een antibioticum dus ik zit deze dagen in de catering thuis. Dat gaat mij goed af zonder noemenswaardige inspanning. Zo serveerde ik eergisteren bami van de dorpsslager, gisteren lasagne van de zelfde middenstander en vandaag zoek ik mijn heil in het pizzagebeuren.
Ik ben dus een ouderwetse nul in bereiden van maaltijden, nu de nood even aan de man is.
Om dit negatief gevoel te compenseren, ga ik positief denken, want dat heb ik uit de boekjes geleerd. Zo dacht ik gisteren aan het feit, dat ik als jongetje een keer wereldkampioen ver pissen ben geweest.
Met vier kandidaten op de plank over de sloot bij boer Hoekstra, afknijpen, druk opvoeren, loslaten en mijn kringetje in de sloot was het verst.
Deze herinnering hield me overeind, want ik dacht: 'Je kan niet overal goed in wezen.'

freek

Zwijgertaal

Ik heb mezelf geabonneerd op de digitale nieuwsdienst van Pakhuis De Zwijger. Eigen schuld dus. Tweemaal daags krijg ik - ping, ping - verheven aankondigingen van stedelijke noviteiten. Meestal gaat het om uitvindingen van bestaande zaken (kapper, moestuin, leesmap). Ik kan me daar lekker aan ergeren, zoals krabben waar het jeukt ook lekker is. Wat moet een mens zonder ergernis? Dat abonnement op het digitale Wereldtijdschrift zeg ik niet op.
De lekkerste jeuk krijg ik van de omdraaitaal.

Tijdelijk is het nieuwe permanent.
Delen is het nieuwe hebben.
Links is het nieuwe rechts.
Praten is het nieuwe denken.
Ja is het nieuwe nee.

Poëzie om te krabben. En het kost helemaal niks.

Metz leest de post

Stapelen 157

Berend is er weer: still alive and kicking. Hij verdunt zijn bloed wat meer en drinkt een extra glaasje wijn. En verder mag hij alles doen van de witjassen die hem in de gaten houden.
We stapelen vandaag onze laatste tegels; de voorraad is op en het wachten is op een nieuwe lading van de gemeente Heerenveen.
Dus voorlopig een pas op de plaats.

freek

reclame

Ik ga ongegeneerd reclame maken voor een product van  mijn eigen vlees en bloed: mijn oudste zoon.
Deze week verschijnt zijn tweede roman: De Veteraan.
Kopen, of cadeau doen, want schrijven kannie!

(klik op illustratie voor vergroting)

freek

Opbrengst

De toeristen brengen geld in het laadje, zeggen we. Daarom bedenken we van allerlei gekkigheid om ze binnen de dorpsgrenzen te krijgen. Dit keer was het skûtsjesilen.Het resultaat van één dag was bij mijn huis:
- één mensendrol voor de deur
- de holle monumentale leilinde vol met patatbakjes gestopt.
- een pot (€20,-) met rododendron van onze stoep gestolen
- een verkeersbord geknakt

Voeg daarbij het lallen, schreeuwen en braken in de nacht en mijn opbrengst kan niet meer stuk.

freek

Raar

Onze gemeente heet nu De Friese Meren,  maar als het aan sommige partijen ligt wordt dat straks De Fryske Marren en dat is Fries. Het zal mij eerlijk gezegd worst zijn, maar dat ligt hier bij sommige mensen toch een slagje anders. Zo hielden onlangs een aantal Rare Friezen in  ons gemeentehuis betoogjes die er niet om logen
Zo werd ons door de ene Rare Fries duidelijk gemaakt dat wij Friezen reeds vanaf 1500 worden geknecht en gekneveld als het om onze taalrechten gaat. Een andere Rare Fries, die had doorgeleerd haalde alle Europese en en Nederlandse verdragen van stal die over het recht van minderheidstalen gaan, terwijl  maar één wet geldt bij de wijziging van een gemeentenaam en die staat in de Gemeentewet artikel 158: De raad kan de naam van de gemeente wijzigen. Desnoods in Rotpokkeweer
Eén van de meest Rare Friezen suggereerde in zijn toespraak dat tegenstanders van een Friese gemeentenaam maar asiel moesten aanvragen in de gemeente Weststellingwerf in het zuiden van Friesland, waar een Saksische tongval wordt gebezigd, terwijl de meest Rare Fries de boorden van het Naardermeer en de Loosdrechtse Plassen als wijkplaats aanwees. Dat was een subtiele poging om de tegenstanders als elitair en als vreemdeling te framen.
Humor? Ik weet het niet. De Rare Friezen galmden als ouderwetse gereformeerde dominees.
Zoals de Serviërs de Slag op het Merelveld (1389) herdenken hebben wij hier de Slag bij Warns (1345, Gaasterland en tegen de Hollanders) om ons nationaal gevoel op te krikken. Dat vond ik vroeger komisch, maar nu begin ik het link te vinden.

freek

Los

Komend weekeinde gaat het los bij ons. De start van het skûtsjesilen voor dit seizoen vindt op ons meer plaats. Die officiële start was er nooit maar is bedacht door onze plaatselijke kastelein. Het brengt namelijk centen in het laadje. Ga maar na: vrijdagavond is er een feestelijke loting voor de startplaatsen, zaterdagavond is het gewoonfeest. en zondag in de namiddag is er een feestelijke prijsuitreiking. Tel daar de braderie in onze dorpsstraat bij op en feestelijker kan het bijna niet.
Vrijdag komen de tankauto's met bier!

freek

Stapelen 156

We zitten een beetje in zak en as, want Berend is uitgevallen. Hij heeft een tia gehad en moet het kalm aan doen. Nu is het zo dat B de grote bouwmeester van ons vieren is; streng voor ons, handlangers, maar ook weer aimabel in de omgang. We missen dus nogal wat.
We besluiten voorlopig in de geest van Berend door te werken, dus loerend op elke kruimeltje zand, dat een afwijking op de waterpas geeft, speurend naar de juiste 12 mm overstek en onverbiddelijk als een tegels ietsje afwijkt in dikte.
Om twaalf uur hebben we drie lagen gelegd en zijn de tegels nagenoeg op, zodat de gemeente weer aan zet is met een nieuwe vracht.

Het eerste plantje heeft zich genesteld tussen onze tegels

 

Freek heeft net gegooid en zwaait naar beneden uit; Rob vangt de tegel in de vlucht

 

 

 

de stand om 12.00 uur

 

 

freek

Salo

Salo Muller was gisteravond bij ons op het platteland. Ik ken Salo uit de gouden jaren van Ajax. Hij rende toen menig Europees voetbalveld op en neer om gewonde Ajaxspelers op te knappen. Een ietwat gezette man met bril, in een strak trainingspak.
Gisteravond vertelde hij, volgens ons provinciaal prachtsuffertje,  over zijn jaren in Friesland. Dat was in de oorlog en in de onderduik.
De titel van zijn praatje had hij ontleend aan de laatste woorden die zijn moeder tegen hem had gezegd: 'Tot vanavond en lief zijn hoor!'
Toen ik dat las, trok een huiver door mijn lijf.

freek

Liminaliteit

De Amsterdamse diensttak die stadswijken moet ontwerpen, heeft de laatste jaren weinig meer om handen. Ledigheid is een kans, zo dacht de chef van deze afdeling, en hij ontwikkelde de cursus "de moderne ambtenaar" voor al zijn collega's. Stedenbouwkundigen kunnen dat, want die zijn modern van zichzelf en spelden je altijd al graag wat op de mouw. 'De Nieuwe Wibaut' heet de leergang die vier weken duurt. Deze cursus voorkomt dat jonge ambtenaren uitgroeien tot plichtsgetrouwe uitvoerders van overheidsbeleid. Ik banjer af en toe langs de leslokalen en werp dan een blik naar binnen. Vandaag stond Liminaliteit op het programma, u weet wel. Op het diascherm las ik onder het toverwoord:
- tussenfase
- het oude trekt terug
- het nieuwe trekt aan
- onzekerheid en onduidelijkheid
- nodig: heldere kaders, ruimte om te ontwikkelen, betekenis 'laden' in de praktijk.

Ik vatte het allemaal niet direct maar gelukkig kwam ik op internet een tekst tegen van Zef Hemel, een belangrijk man bij de diensttak die bij gebrek aan werk nu handelt in liminaliteiten en andere derivaten.

Hoe werkt De Nieuwe Wibaut? De nieuwe praktijkleergang van de gemeente Amsterdam zoekt naar nieuwe, opener manieren van werken door de gemeente. De leergang speelt in de praktijk van alledag, gewoon op straat. Er worden door zelfsturende team van gemeenteambtenaren in vier weken tijd platforms ontwikkeld die collectieve intelligentie genereren. Er wordt vooral geluisterd en gecommuniceerd. Op locatie. Meer is het eigenlijk niet.

Bijna maakte ik me druk om niks. Terwijl het niks juist de kern is van de drukte. Je luistert wat, je praat wat, gewoon op straat en hoppakee, daar is de collectieve intelligentie.

Alles is gericht op samenwerking. Met maatschappelijke groeperingen. Om de kwestie op te lossen. En het werkt, dus zonder een grootschalige reorganisatie die alles binnen de gemeente overhoop haalt. Afgelopen semester deden tachtig ambtenaren mee, dit lopende semester werken opnieuw bijna tachtig ambtenaren aan hele concrete vraagstukken ergens in Amsterdam. Het maakt niet uit wat het is. Alles wordt opgelost. Samen.

Nog even en heel het ambtenarenapparaat van Amsterdam is opgeleid tot Commies Zwamneus Eerste Klas. Laat de oude Wibaut het maar niet horen.

Metz in gemeenteland

Einde

Het einde is in zicht van onze krentenboom. Hij bloesemt nog prachtig (afb 1), maar de dood loert van onderen (afb.2) Daar zijn de takken al dood en is de stam  door zwammen aangetast. Dat betekent: dood hout. De krentenboom bloeit nog één keer uitbundig. Het is als een mens op zijn doodsbed met nog één helder moment.
Deze zomer gaat hij definitief dood, na jaren kwakkelen.
In het najaar hak ik hem niet om, maar zaag 'm terug naar de hoofdvorm. Het wordt dan een sculptuur dat mij herinnert aan het volle bestaan, de onvermijdelijke neergang en de onherroepelijke dood.
Memento mori!

freek

Boos

Vanuit het westen bekeken is Leeuwarden een gemoedelijk plattelandstadje in het verder lege Friesland, maar dat is niet helemaal waar. Leeuwarden is weliswaar niet groot, maar wel grootstedelijk. Zo is er een flinke hoerenbuurt, groot gegroeid in de tijd dat de Leeuwarder veemarkt wekelijks duizenden buitenlieden trok en het heeft de armste en meest kansarme buurt van Nederland. En er wordt regelmatig geschoten in Leeuwarden.
De voetbalclub van Leeuwarden, Cambuur is ook een echte volksclub en haar rumoerige harde kern komt uit het kansloze jonge en werkloze proletariaat. Dat jonge volkje rammelde afgelopen dinsdag niet aan haar ketenen, maar aan het hek van het Cambuurstadion om verhaal te halen bij een brave trainer, die voor een paar centen extra een nieuwe uitdaging had gevonden bij mijn club.
De trainer smeerde 'm, de inbrekers bleven achter en zullen later van de clubleiding een stadionverbod krijgen. Het is raar maar waar, de onderklasse trekt, ondanks de ketelmuziek die ze maakt, toch altijd aan het kortste end.

freek

Buurtwet

Fietsend over het bewolkte Mallorca ben ik verstoken van het dagelijks nieuws. Maar gelukkig niet helemaal: Pakhuis De Zwijger, de hoofdstedelijke tempel van de creatieve praatklasse, stuurt mij tweemaal daags een email met frontnieuws. Normaal krullen mijn mondhoeken dan omhoog maar deze week kreeg ik een wegtrekker. “De buurt aan de macht” heet het Stadsbericht #282 van 1 april 2014. Even hoopte ik dat het een grap was maar die kans is verwaarloosbaar klein. Eén preek van een dominee in een zwartekousenkerk bevat meer humor dan 282 stadsberichten van Pakhuis De Zwijger bij elkaar. Er moet een Buurtwet komen, zo schrijft De Zwijger, een “verordening voor de buurt met als doel om de rechten en plichten van burgerinitiatieven en wijkondernemers vast te leggen.” Uiteraard gaat dat gepaard met op te ruimen obstakels als wetten en regels en ook zullen we te maken krijgen met strategische trajecten, online platforms en open interactie tussen alle Amsterdammers, opdat de ideeën van initiatiefnemers (het dondert niet wat) “tot volle wasdom” komen. En waarom is het nú tijd om democratische regels af te schaffen en vrij baan te verlenen aan, aan…. ja aan wie anders eigenlijk dan aan de grootste mond? Omdat de opkomst bij de verkiezingen maar 53% was. Zo’n lullige opkomst bij democratische verkiezingen, dat is vragen om een dictatuur. Ditmaal niet van het proletariaat maar van het prateriaat. “De gemeenteraadsverkiezingen toonden met een opkomst van 53% eens te meer aan dat veel mensen niet langer geloven dat ze het verschil kunnen maken door te stemmen. Daarom wordt er nagedacht over alternatieven”.

Metz leest de post

Kat

En jawel, daar was het bericht: Kat uit de boom gehaald door brandweer.
In Joure, daar zattie deze keer. De gemeente noch lokale brandweer waren in staat het beestje, naar beneden te krijgen. Daarom werd de brandweer van Heerenveen gealarmeerd. Die rukte uit met een hoogwerker en speelde het klaar. De lokale politie hield zich bezig met het omleiden van het verkeer.
Eén raad voor de diverse hulpverleners. Een kat komt altijd weer uit een boom, desnoods 's nachts als het weer rustig is!

freek



Stapelen155

Toch 5 graden nachtvorst in de ochtend en dat maakt dat de modder aan onze tegels keihard is. Elke tegel gaat nu vijf keer door onze handen: in de kruiwagen, uit de kruiwagen, modder schrapen, tegel door geven, tegel plaatsen.
We hebben nu de beschikking over een verrijdbare steiger. Die biedt de komende weken soelaas om het hoogteverschil te overbruggen.

steiger

11.30

freek

Eentje

Wij hebben sinds jaar en dag een tortelduifpaartje wonen in onze tuin. Tortels zijn onafscheidelijk. Ze zitten met z'n tweetjes in de grote taxus, lekker beschut voor wind en regen, ze zitten in de krentenboom, bij mooi weer en ze zitten 's morgens vroeg op de schoorsteen vlakbij ons slaapkamerraam en koeren dat het een lieve lust is. 's Winters worden ze door vrouw en mij een beetje bijgevoerd, want ze horen erbij.
Tot aan deze week dan, want gisteren lag, verspreid, onder de krentenboom een rommelige hoeveelheid donsveertjes en slagpennen in het gras. Onmiskenbaar van één van onze tortels. Ze is hoogstwaarschijnlijk gegrepen door een sperwer, die vaak jaagt in de bebouwde omgeving.
Nu zit er dus nog één tortelduifje bij ons. Die is permanent bezig om indringende logge houtduiven uit onze tuin te verjagen. Er wordt immers nog op een terugkomst gewacht.

freek

Strand 2

Buurman kroegbaas had gisteravond en nacht iets nieuws bedacht voor de jongelui: een Beachparty. Daartoe had hij de vloer van de kroeg met zand bestrooit, twee zomerparasols voor de ingang van zijn kroeg neergezet, en daar een klein plastic palmpje aan toegevoegd. Verder was alles gewoon: een dj met Hollandse smartlappen en later in de nacht, het gelal van vertrekkende strandgangers en het gekletter van bierflesje, die tegen de grond werden gekeild.
Geef mij maar het  gepoetste strand van Metz op Mallorca!

freek

Erg

Onze gemeente stimuleert  initiatieven op dorpsniveau. Zo'n tweeduizend euro per dorp per jaar is beschikbaar voor leuke dingen voor de mensen. Een van de dorpen heeft voor dat geld plantenbakken gekocht voor het centrum van het dorp, dat een doorgaande weg is. Hieronder het  resultaat.

freek

Strand

Als in april en mei de eerste zontoeristen landen op Mallorca, verwachten ze een mooi, glad, breed strand van zand. De natuur blijkt maakbaar. Met vrachtwagens wordt het zand aangeleverd, een schuifwagen verdeelt het over de vlakte en dan verschijnt deze Mallorcaanse vinding op het stand: de zandzamboni.   

Metz op Mallorca

Koeiendans 2

Mijn buurman heet Jan en is metselaar. Hij heeft Almere opgebouwd, Schiphol verbouwd en in Amsterdam ook van alles aan elkaar gemetseld. Hij ging met dat busje van Metz: 'Go west, young man!'  Op mooie zomerochtenden, als alle ramen wijd open staan hoorde ik zijn wekker om vijf uur af gaan. Jan ging op pad.
Dat doet hij al tijden niet meer, want Jan zit in de ww. Soms mag hij een dag werken via een uitzendbureau: een aannemer heeft een muurtje nodig en dat is het dan. Jan zit thuis: zijn leven was werken, van jongs af aan. Hij mist de kameraadschap op het werk, de mannenlol; hij mist het gevoel van trots: 'Je maakte iets hè'.
Hij had graag op de steiger bij Metz gestaan en dan had hij een dansje uitgevoerd, zoals koeien doen als ze na een lange winter op stal, weer in de wei belanden.
Van opluchting!

freek

Stapelen 154

Kalm voorjaarsweer, dus stapelweer. Geen hitte, kou of regen teistert ons gestel, maar een waterig zonnetje maakt het werken aangenaam. We stapelen in een gelijkmatig ritme zo'n tweehonderd tegels en bergen om 11.30 uur de kruiwagens weer op. Een beetje gebroken, zoals altijd, maar dat gaat ook altijd weer over, na een warme douche!

11.30 uur

 

 

detail

 

 

freek