Reclame is jokkebrokkerig. Om zich in te dekken tegen rechtszaken van bedrogen kopers, bedienen reclames zich – soms onder dwang - van een tweede stemmetje. “Ik lieg”, fluistert dat stemmetje in kleine lettertjes in het smalle waarheidsgedeelte van de advertentie. Het zijn de sideletters van Ahold, de bij de notaris gedeponeerde verklaringen van Eneco-medewerkers, de achter de rug gekruiste vingers van meisjes op het schoolplein. HP maakt het in de reclame op de achterkant van het Volkskrantmagazine van gisteren, nog een slag erger. Prijzen die niet worden verstrekt in het leugengedeelte van de advertentie, worden gebagatelliseerd in de kleine lettertjes. Afbeeldingen die het product niet herkenbaar in beeld brengen, worden bij voorbaat verloochend.
“Prijzen gelden alleen voor de beschreven specificaties, zijn verkoopadviesprijzen, zijn correct op het moment van publicatie, veranderen geregeld en kunnen zonder vooraankondiging worden gewijzigd. Het is mogelijk dat de gefotografeerde producten niet overeen komen met de omschrijving.”
Ik zeg niks, maar als ik wat zou zeggen, deugt het voor geen meter.
Metz leest de krant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten