Civil society

...de Volkskrant, 28 december...

"Dat dit nog niet breed in heel Nederland is ingevoerd, is een raadsel".
"De oplossing voor eenzaamheid onder ouderen".
"Het kan niet aan de hoge kosten liggen dat het idee nog zo weinig navolging kent" (bedoeld wordt: hoogte van de kosten).
Ja, de buurtkamer, de huiskamer voor de buurt, is een wondermiddel. Je kunt er een tekenles krijgen, met elkaar koken, leren hoe internet werkt, taalles als je allochtoon bent. Je kunt er zelfs een kopje koffie drinken. En het draait op vrijwilligers en krijgertjes, dus op en top civil society. Spaart de lokale overheid geld uit en sparen, dat is natuurlijk altijd goed.
Als het zo goed blijft gaan met de buurtkamers, voorzie ik op wijkniveau fusies tussen verschillende kamers. Als ze hun krachten bundelen kunnen ze meer bieden aan de wijkbewoners: een echte keuken, bijdetijdse computers, sportzaaltje erbij, de taalles hoeft dan niet langer in die benauwde spreekkamer te worden gegeven. Omdat er meer geboden wordt zal de vraag naar kwaliteit en continuïteit ook toenemen. Een paar professionele buurtwerkers komen werken in zo'n buurthuis (zo zou een bundeltje buurtkamers kunnen heten) dat ook 's avonds open gaat. Dat is belangrijk want 's avonds slaat de eenzaamheid het hardste toe. Ook kinderen vinden er een plekje en zelfs de 50-minner is welkom: integratie door de generaties heen. Alleen jammer van die hoge kosten. Maar daar heeft de overheid een trucje voor: het buurthuis sluiten en heel vaak achter elkaar civil society roepen. Kijken wat er dan gebeurt.

Metz leest de krant