Een nieuw programma

Wat is er op tegen om één van de publieke zenders standaard alle vergaderingen van de Tweede Kamer te laten uitzenden? Ik heb wel argumenten vóór. Het is goedkoop (goedkoper dan een herhaling van een serie), het is ontluisterend (ontluisterender dan carnaval vierende politici), het is aangenaam slaapverwekkend (aangenamer slaapverwekkender dan Bob Ross), het is amusant (amusanter dan amusementsprogramma's), het is net echt (netter echter dan Tell Sell), het kent onverwachte wendingen (onverwachtere wendingen dan bij het WK-voetbal), je weet niet wanneer het ophoudt (een onvergelijkbare kwaliteit), het irriteert enorm (enormer dan Frits Barend). Kortom: een ideaal programma. Het politieke Big Brotherhuis staat klaar in Den Haag. Draaien maar.

Metz kijkt televisie

Bedreigd!

...de Volkskrant, vorige week...

Waar ben je tegenwoordig als politicus wanneer je niet bent bedreigd? Nergens. Dan ben je een loser. Dat zal Duco Bodewes van D66 niet gebeuren. Hij wordt in de steek gelaten door zijn collega's in de gemeenteraad. Ze willen niet meer met hem spelen. Althans, daar dreigen ze mee. Een dreiging! Yes, jubelt Bodewes, ik word bedreigd. Yes, kirt de koppenmaker van de Volkskrant, ik heb een bedreigde politicus.

Metz leest de krant

Mooi afgesneden

...afsnijdingen in reliëf...

...voorloper uit de 8e eeuw...

...links een helft, rechts een helft...

...abrupt einde...

Natuurlijk is het niet netjes om een achttiende eeuws dorp, met een kerk waarvan de houten voorloper al in 800 gebouwd is, doormidden te snijden en de helft in het water te gooien. Maar het resultaat is wel mooi: Velsen, voor de helft opgeofferd aan het Noordzeekanaal. Tussen 1876 en 1969 werd met enige regelmaat een partje van Velsen afgesneden. De smederij, de Gereformeerde kerk, de bakkerij en de slagerij, de notariswoning, het postkantoor en de dokterswoning, allemaal in de plomp gegooid. Zonder het aan de bakker en de slager te vragen, werd keer op keer besloten dat het kanaal weer breder moest. Een haarscherp mooi halfdorp houden we er aan over. Daar kan geen inspraakproduct tegenop.

Metz in het land

Goedemorgen de mantelzorger (10) - 'de klantmanager ondersteunt u bij het vinden van werk'

December 2005 jaagt de Sociale Dienst buurvrouw De Vries weer de stuipen op het lijf. Eerst kondigt mevrouw Pietersen haar vertrek aan, ze gaat met pensioen. De buurvrouw zal haar missen. De dag voor kerst blijkt dat die frisse rotwind wederom de kop opsteekt bij de Sociale Dienst, die nu Dienst Werk en Inkomen heet: "Op 1 januari 2006 start de Dienst Werk en Inkomen Amsterdam. Voor uw ondersteuning op weg naar werk, uw uitkering en de regelingen voor minima kunt u terecht bij de Dienst Werk en Inkomen" Mevrouw De Vries haalt opgelucht adem, haar uitkering is genoemd. Voorzichtig leest ze verder: "Bij de Dienst Werk en Inkomen staat werk voorop. Wij helpen u zo snel mogelijk op weg naar een betaalde baan. Als u nog niet direct aan het werk kan, of werken voor u niet meer aan de orde is, kijken wij naar uw mogelijkheden om actief mee te doen aan de samenleving. Bijvoorbeeld met een werktraject, een stage of vrijwilligerswerk". Direct na lezing van deze zin hangt ze aan de telefoon: "Je moet komen. Ik heb een brief van de gemeente en ik moet vrijwilligerswerk gaan doen. Je weet dat ik dat wel wil, maar ik kán het echt niet meer. Hoe moet dat nou met mijn uitkering?" Even later overhandigt ze, trillend van de zenuwen, de brief die haar bang maakt. Dat bedoelen ze niet zo, probeer ik haar te kalmeren. Dat is alleen voor jonge gezonde mensen, niet voor jou. Laten we eerst maar verder lezen. "De komst van de nieuwe dienst brengt voor u als klant veranderingen met zich mee. In het eerste kwartaal van 2006 wordt u uitgenodigd voor een afspraak met uw klantmanager. De klantmanager is uw vaste contactpersoon. De klantmanager ondersteunt u bij het vinden van werk. In dit gesprek worden uw kansen op werk, en de weg hier naar toe, besproken. Hierover worden duidelijke afspraken met u gemaakt. (...) Namens het College van Burgemeester en Wethouders, Wim Schreuders, Algemeen Directeur Dienst Werk en Inkomen Amsterdam".

Voorwaar geen geruststellend vervolg. Mevrouw De Vries kijkt me met bange ogen aan. "Zie je nou wel! En nou is mevrouw Pietersen met pensioen, die kan ik niet meer bellen. Wat moet ik nou doen?"
- Niks doen, buurvrouw, dat is gewoon een domme brief. Die mensen snappen zelf niet wat ze opschrijven.
Niet geheel gekalmeerd gaat de buurvrouw het nieuwe jaar in, in bange afwachting van de klantmanager. Op 3 januari vangt het klepperen van de brievenbus weer aan. Een brief van de Dienst Werk en Inkomen, niet van de klantmanager maar van Wim Schreuders, Algemeen Directeur, nu even niet namens het college van Burgemeester en Wethouders. "Nadere uitleg en informatie" is het onderwerp. "Op 20 december 2005 heeft u van de Dienst Werk en Inkomen (DWI Amsterdam) een brief ontvangen. In deze brief ontvangt u daarover nadere uitleg. Sommige van onze klanten boven de 65 jaar zijn in verwarring gebracht door de brief. Zij lazen daarin dat ook zij een gesprek krijgen over een traject naar werk. Dat is uiteraard niet het geval. (...) Mocht deze verwarring ook bij u zijn ontstaan, dan spijt mij dat."
Mevrouw De Vries stopt de brief in de doos "Sociale Dienst". "Of moet ik de naam van die doos nu ook veranderen?"

Metz de mantelzorger

Goedemorgen de mantelzorger (9) - frisse wind

Geld is niet het hoofdprobleem van buurvrouw De Vries. Af en toe manoeuvreert ze langs het randje maar schulden maken doet ze niet. Ook de bij politici populaire voedselbank laat ze links liggen. Prijsbewust slaat ze haar groente en fruit in op de markt en bij de goedkope winkels. Het geld gaat op aan de vele extra kosten die ze moet maken en die niet, of ten dele, door de verzekering vergoed worden: sommige medicijnen en diëten, hondenvoer en andere kosten van de hond, vervoerskosten, eigen bijdragen, energiekosten, therapieën, handige apparaten voor reumapatiënten. Voor een belangrijk deel kan ze deze uitgaven weer verhalen op de bijzonder bijstand. Ook een nieuwe wasmachine is door de Sociale Dienst vergoed. In een speciale schoenendoos bewaart mevrouw De Vries alle bonnetjes. Zonder bonnetjes geen bijstand, zo heeft mevrouw Pietersen van de Sociale Dienst haar op het hart gedrukt. En van alle bonnetjes kopieën maken, natuurlijk. Ook van het bonnetje van het maken van kopieën, moppert de buurvrouw dan. Tussen het mopperen door moet ze van het hart dat mevrouw Pietersen van de Sociale Dienst haar vaak helpt. Maar ook daar moeten frisse winden waaien!
December 2003, mevrouw De Vries is dan 71 jaar, schrijft de Sociale Dienst (de afdeling communicatie om precies te zijn - oppassen dus), dat haar uitkering vanaf 1 januari 2004 automatisch onder de Wet werk en bijstand (WWB) komt te vallen. “Werk dat u aankunt moet u aannemen. Lukt het niet om werk te vinden, dan helpt de gemeente daarbij (..) Als u momenteel niet hoeft te solliciteren (bijvoorbeeld omdat u jonge kinderen heeft of ouder bent dan 57,5 jaar), dan wordt dit in 2004 opnieuw beoordeeld. U krijgt hier een persoonlijk gesprek over.”
Gelukkig voor mevrouw De Vries kwam mevrouw Pietersen langs. Die zou toch al langs komen en hield de buurvrouw ook ditmaal kundig uit de frisse wind.

Metz de mantelzorger

Onmacht in de Haarlemmermeer (4) - nooit meer rechtdoor

De schuine plukken van die misplaatste bruggen daargelaten, tast de vooruitgang ook verder de polder aan. Rechtdoor langs de Hoofdvaart van Hoofddorp naar Abbenes, waar de bollen hoognodig geraapt moeten worden, dat kan niet meer. Gemankeerde rotondes zijn neergelegd op elk snijpunt van vaart en weg. Is dat nou zo moeilijk, een kruispunt in een polder handhaven? Moeten daar echt bestemmingsverkeer, fietsers, auto's en trekkers van elkaar worden gescheiden? Ik heb het zelf niet uitgeprobeerd maar dé klacht van de autochtonen (luister politici: eigen volk mort, straks verlaten de kiezers uw vertrouwde trekschuit nog!) gaat over de verlichting. Wie in het donker de malle bruggen nadert, wordt verblind als een konijn door de lichtbak van de jager. En dan roesten die showbruggen ook nog, want met het klamme polderklimaat had de Spaanse architect geen rekening gehouden. Hoefde ook niet van het gemeentebestuur. Het was zo al duur genoeg.

Metz in Hoofddorp

Macht van de Haarlemmermeer

...maar zo!

Onmacht in de Haarlemmermeer (2) - Erasmusbruggetje spelen

niet zo ...

De schoonheid van een polder bestaat uit heersende lijnen van wegen, vaarten en akkers. Altijd recht, lang en strak. Altijd vlak. Daar horen bruggen bij die vaarten nemen als een loopplank. Het gemeentebestuur denkt er anders over en gaat midden in de klei Erasmusbruggetje spelen. Patat met slagroom.

Metz in Hoofddorp

Onmacht in de Haarlemmermeer (1) - blinde muur

Hoofddorp heeft het er maar moeilijk mee. Een klein dorp, van meet af aan het centrum van het halverwege de 19e eeuw droog gemalen Haarlemmermeer, barst de laatste decennia uit zijn voegen. Het dorp van Dik Trom verwordt, met dank aan de deegroller, tot een verzameling Vinexwijken rond een parkeerplaats. De onmacht van het gemeentebestuur om de eigen geschiedenis een gepaste vorm te geven in de groei, zie je af aan de blinde muur waar de Ter Veenlaan tegenwoordig in uitmondt. Schuin achter die grijze wand, aan de overkant van de Hoofdvaart, lag toch ooit de Tuinweg? Het Modderpad? Waar Dik Trom woonde?

Metz in Hoofddorp

Gehandicapte woningen (6) - positief nieuws

Na al het gemopper over ontoegankelijke woningen nu eens een positief bericht. Met rolstoel of scootmobiel kun je zonder problemen de gracht in rijden.

Metz de makelaar

Gehandicapte woningen (5) - bijna...

Hoofdarchitect Sjoerd Soeters schrok zich rot: bijna kwam de voordeur op straatniveau. Gauw een extra drempeltje erbij ontworpen.

Metz de makelaar

Gehandicapte woningen (4) - niet voor de buurvrouw

Ook aan de Sumatrakade zijn honderden prachtige appartementen gebouwd. Gelukkig te duur voor buurvrouw De Vries.

Metz de makelaar

Technische problemen

(klik op de afbeelding om haar te vergroten)

Bij de Volkskrant zijn de technische problemen nog steeds niet opgelost. Vorige week verscheen de krant gedeeltelijk zonder koppen, vandaag waren op pagina 7 twee koppen in de war geraakt. Met schaar en plakband heb ik ze voor u hersteld.

Metz leest de krant

Gehandicapte woningen (3)

Niet alleen Amsterdam is sterk in het bouwen van gehandicapte woningen. Ook in Brabant kunnen ze er wat van. Onze correspondent Lucas fotografeerde dit woonzorgcomplex in Breda. Het staat er net een paar jaar. Bravo Breda.

Metz de makelaar

Goedemorgen de mantelzorger (8) - op uw gezondheid!

Buurvrouw De Vries twijfelt elk jaar opnieuw of ze toch niet moet wisselen van zorgverzekering. Een goede verstandhouding met de Sociale Dienst is haar veel waard en die mensen zullen niet voor niets zeggen dat ze naar Agis moet overstappen. Gelukkig trekt mevrouw Pietersen van de Sociale Dienst zich niets aan van de rimram die haar directeur verspreidt: "Gooi weg die brief" adviseert ze de buurvrouw, "en blijf zitten waar je zit". Daar moest de buurvrouw tussen de reuma, de bestralingen en de overige infecties door, wel even voor op haar kunstgebit bijten. Ze was namelijk net pisnijdig op Zilveren Kruis Achmea vanwege onderstaande heildronk:

Geachte mevrouw De Vries,

Een spannend moment. Precies vijf jaar geleden rolde het eerste nummer van ons health Magazine van de drukpers (...) We zijn (...) blij (...) service waardeert. (...) Uiteraard (...) u als klant (....) Geheel gratis! Iedereen (...) gezond en blijven (...)
Daarom zeggen wij vanaf nu 'Je eerste zorg is je gezondheid'.
Op health, op uw gezondheid!

Arné van den Boom, directeur

Metz de mantelzorger

Goedemorgen de mantelzorger (7b) - bijzonder bijstand voor eigen ambtenaren

Met de recente omschakeling naar het nieuwe zorgstelsel probeert Agis nog een keer mevrouw De Vries als klant te winnen, wederom onder de dekmantel van de Sociale Dienst van de gemeente Amsterdam. Deze mag intussen zijn naam hebben gewijzigd in Dienst Werk en Inkomen, de streken zijn hetzelfde gebleven. “Speciaal voor Amsterdammers met een minimuminkomen hebben de Dienst Werk en Inkomen (DWI) en Agis Zorgverzekeringen twee aanvullende verzekeringen ontwikkeld. Deze verzekeringen bieden meer vergoedingen dan een “gewone” aanvullende verzekering, terwijl de premie lager is”. Die zin kennen we van vorig jaar ja, maar dit jaar maakt de directeur er echt een potje van. De bijdrage van de gemeente is namelijk gezakt. Niet langer wordt € 4,45 van de premie AV-plus gesubsidieerd maar € 2,75. De directeur van de Bijzonder Bijstand prijst de uitkeringsgerechtigde mevrouw De Vries een verzekering van € 108,85 aan, terwijl ze bij het Zilveren Kruis Achmea voor hetzelfde pakket € 107 kwijt is, de zorgtoeslag buiten beschouwing gelaten! Heeft Amsterdam soms aandelen Agis? Nee, dan zou het gemeentebestuur de eigen ambtenaren immers niet aanraden zich te verzekeren bij ... jawel, het Zilveren Kruis Achmea voor slechts € 95,35 per maand (inclusief de aanvullende 'Beter Af polis' met 4 sterren). Dat scheelt € 13,50 per maand met de verzekering die Amsterdammers met een minimuminkomen wordt aangesmeerd.

Metz de mantelzorger

Verzamelen!

Akkoord. Een paar gehandicapten laten we toe op het Java-eiland. Maar dan wel bij elkaar graag. Anders wordt het een zooitje met de stedenbouwkundige zichtlijnen.

Metz de makelaar

Goedemorgen de mantelzorger (7a) - Sociale Dienst blijkt polisverkoper

Januari 2005, een jaar vóór de grote poliswende dus, ontpopt de Sociale Dienst van de gemeente Amsterdam zich als vertegenwoordiger van Agis verzekeringen. Zoals het een vertegenwoordiger betaamt, wordt de potentiële koper van alles op de mouw gespeld. Buurvrouw De Vries is financieel afhankelijk van de Sociale Dienst en raakt ervan in verwarring.

Het begint allemaal met een enveloppe van de gemeente Amsterdam. De inhoud: een brief van de algemeen directeur van de Sociale Dienst, een Nieuwsbrief van Agis Zorgverzekeringen, een opzegkaart voor de oude verzekering, een formulier ‘aanmelding en machtiging’ voor een Agis-verzekering en een retourenveloppe om dit formulier naar de Sociale Dienst te sturen. In de brief schrijft de directeur van de Sociale Dienst dat ‘speciaal voor Amsterdammers met een minimuminkomen' de Sociale Dienst Amsterdam en Agis Zorgverzekeringen twee aanvullende verzekeringen hebben ontwikkeld: de AV Amsterdam en AV Plus Amsterdam. “In de loop der jaren zijn beide verzekeringen sterk verbeterd. Graag informeer ik u over de voordelen van deze unieke Amsterdamse zorgverzekeringen”. De directeur van de Sociale Dienst deelt vervolgens mee dat “zij meer vergoedingen bieden dan een “gewone” aanvullende verzekering, terwijl de premie lager is.” Omdat het zo’n goede goedkope verzekering is geeft de gemeente Amsterdam een vergoeding van € 2,65 voor de AV en € 4,45 voor de AV plus. De directeur ontpopt zich als een echte polisverkoper: “Daardoor wordt deelname nog voordeliger. Omdat u een uitkering ontvangt van de Sociale Dienst Amsterdam, komt u in aanmerking voor de AV (plus) Amsterdam. Aanmelden is eenvoudig”. Opzegkaart invullen, formulier invullen, samen opsturen naar de Sociale Dienst en die regelt verder alles. Ook de betaling, die zal de Sociale Dienst automatisch inhouden op de uitkering.

De premie is inderdaad lager. Alle vergoedingen meetellend scheelt het 30 eurocent. Maar het pakket dat ze nu heeft is uitgebreider en ze wordt al nerveus van het idee dat ze van de Sociale Dienst naar een andere maatschappij over moet stappen.

Metz de mantelzorger

Gehandicapte woning (2) – tweebenige tweeverdieners

Trappetje op de Javakade

De 41 gehandicapte woningen waar op 11 juni een bezoek aan is gebracht (weet u het nog? Een gehandicapte woning is een gelijkvloerse woning mèt lift maar door trapjes onbereikbaar gemaakt voor gehandicapten) vallen in het niet bij de oogst van vandaag. Maar liefst 1550 woningen, de een nog mooier dan de ander, allemaal met een lift te bereiken en bijna allemaal onbereikbaar voor bestuurders van rolstoelen en scootmobielen. Het ganse Java-eiland is gebouwd voor tweebenige tweeverdieners. Over de hele Javakade (1300 meter lang) zijn alle toegangsdeuren naar schouderhoogte opgetild. Slechts via een trappetje bereikbaar.

Metz de makelaar

Goedemorgen de mantelzorger (7) - coulance

April 2004 ontvangt buurvrouw De Vries een brief van account manager Joling van Eurocross International Holding BV. De brief vangt als volgt aan: “Door Zilveren Kruis Achmea bent u begin dit jaar geïnformeerd over de wijziging in de vergoeding voor personenalarmering. Daar waar in het verleden de vergoeding van het abonnement nog binnen de dekking van uw ziektekostenverzekering viel, dient u vanaf 1 januari 2004 het abonnement op de Alarmcentrale zelf te betalen. Het abonnementsgeld is vastgesteld op € 4,45 per maand. Gezien het feit dat u wellicht niet volledig op de hoogte was van genoemde veranderingen is besloten de maanden januari en februari uit coulance niet bij u in rekening te brengen”. Bijgesloten is de onvermijdelijke machtigingskaart.

Metz de mantelzorger

Goedemorgen de mantelzorger (6) - verbeteringen

Buurvrouw De Vries ontvangt van de Sociale Dienst, aanvullend op haar AOW, in 2002, 2003 en 2004 een tegemoetkoming in de vervoerskosten. Wie oud en gebrekkig is maakt veel extra vervoerskosten, had de gemeenteraad vastgesteld. Om die nood te lenigen verstrekt de Sociale Dienst haar jaarlijks € 588 op basis van de Wet Voorzieningen Gehandicapten. Het is moeilijk na te rekenen of dit bedrag te hoog of te laag is, wel is duidelijk dat zij naast de bestaande voorzieningen regelmatig op eigen kosten taxi's inschakelt, vooral wanneer ze ergens op tijd moet zijn. Met de Stadsmobiel naar een afspraak in het Antoni van Leeuwenhoek, vindt ze riskant. Dat busje kan immers op zich laten wachten, de bestraling niet. Dan neemt ze voor de zekerheid een taxi. Begin 2005 verandert het systeem van vervoer en vergoedingen. Dan verandert Stadsmobiel namelijk de grenzen van het eigen territorium. Voortaan kan ze met het busje van Stadsmobiel reizen tot en met vier zones buiten de zone waar ze woont in plaats van twee zones buiten de gemeentegrenzen. In de praktijk maakt dit voor buurvrouw De Vries weinig verschil: ze woont in Amsterdam-Oost en Haarlem blijft bereikbaar. Omdat volgens de gemeente "het vervoer met Stadsmobiel nu zo verbeterd is" kan de tegemoetkoming komen te vervallen. Die vergoeding was namelijk in het leven geroepen omdat "Stadsmobiel in het begin nog niet voldeed aan de gestelde kwaliteitseisen. Bijvoorbeeld omdat er niet buiten de gemeentegrenzen gereisd kon worden." Terwijl ze toch echt twee zones daarbuiten mocht reizen. Vroeger. Vóór de veranderingen kwamen. Voordat de gemeenteraad van de tegemoetkoming af wilde. Haar jaarlijkse bijlage van € 588 wordt gestopt met ingang van 31 mei 2005. Ter overbrugging wordt in augustus nog eenmalig € 171,50 betaald. Daarna is het over en uit met de vergoedingen voor reiskosten. Het treft dat ze minder in staat is om te reizen.

Metz de mantelzorger

Mogelijk maken

Wist u dat Mexico-Angola niet door zou zijn gegaan als Nationale Nederlanden niet had meegedaan?

Metz kijkt TV

Temporaliseren

Johan Cruijff: "Er werd na de 2-0 op twee gedachten gehinkeld, het lukte het Nederlands Elftal niet meer om te temporaliseren." Mooie verhaspelingen maar waarom moet dressman Egbers haast hebben en de oude meester afbreken? Journalisten: laat deskundigen praten, beperk uw eigen spreektijd.

Metz kijkt TV

Tamelijk uitzichtloos

Het ging en gaat niet goed in Zuid Afrika. In 'De Ochtenden' van Radio 1 vroeg Thijs van den Brink aan correspondent Peter van den Akker of het echt nog steeds een janboel is in Zuid Afrika. "Dat kan je wel zeggen", beaamt Peter, "ze moeten hier elke dag van de hand in de tand leven". Terwijl ik probeer te reconstrueren hoe Peter tot deze beeldspraak is gekomen, grijpt Thijs zijn kans. "Dat klinkt tamelijk uitzichtloos", roept hij opgewekt, op een toon die je eerder bij het Eurovisie Songfestival zou verwachten dan bij de herdenking van de scholierenopstand in Soweto.

Metz luistert radio

Goedemorgen de mantelzorger (5) - de buurvrouw gaat op reis

"Busje", staat op een van de schoenendozen van buurvrouw De Vries. Hier bewaart zij de bescheiden die op haar mobiliteit betrekking hebben. Een sluitend systeem van busjesvervoer binnen de regio, buiten de regio en treinvervoer maken haar het reizen door de jaren heen mogelijk. Jammer alleen dat de leveranciers van deze diensten nooit tevreden zijn: het systeem moet altijd maar weer veranderen, met nieuwe namen, nieuwe pasjes. Nooit blijft het goede behouden. Altijd dreigt vooruitgang. Ter illustratie een greep uit het recente verleden.

Als gehandicapte kan mevrouw De Vries voordelig (€ 0,16 per kilometer) naar bestemmingen buiten de Amsterdamse regio reizen met - zo heette dat tot 2004 - het busje van Traxx. Daarvoor had ze een vervoerspas nodig. Om die pas te verkrijgen moest bij het aanvraagformulier een “beschikking” van de gemeente worden gevoegd waaruit blijkt dat zij aanspraak mag maken op de WVG (Wet Voorzieningen Gehandicapten). In november 2001 kreeg ze deze pas toegestuurd (“Wij zijn verheugd met uw keuze voor Traxx” kraait de afzender, alsof er enige keuze is). Tot nu toe gaat het goed. Binnen de regio (gemeente Amsterdam plus twee zones, dat kost € 0,25 per zone plus € 0,25 basistarief) mag ze het busje van Stadsmobiel gebruiken, daarbuiten Traxx. De Traxx-pas, waar ze € 6,80 euro voor moest betalen, is echter maar geldig tot 1 april 2002. Dan moet ze een nieuwe aanvragen voor wederom € 6,80.

Eind 2001 ontvangt ze een brief van de gemeente, afdeling voorzieningen gehandicapten, ondertekend door de ‘office manager Wvg’. “Geachte meneer Kok (?), U bent uw stadsmobielpas kwijgeraakt? Bewaar deze brief dan goed! Deze brief geldt als uw persoonlijke vervoersbewijs totdat u een nieuwe Wvg vervoerspas in huis heeft. (...) Een nieuwe Wvg vervoerspas? Ja, de vervoersvoorzieningen van de Wet voorzieningen gehandicapten (Wvg) zijn in Amsterdam geheel vernieuwd. Dat betekent dat u, als gevolg daarvan, een Wvg vervoerspas moet aanvragen”. Mevrouw De Vries is niets kwijt, is ook niet meneer Kok maar de brief is wel aan haar geadresseerd. Voor de zekerheid vraagt ze de pas aan. Een half jaar later stuurt de gemeente een brief waarin staat dat de aanvraag voor een ‘Wvg-vervoersvoorziening’ is ontvangen: “Omdat wij veel nieuwe aanvragen voor vervoerspassen krijgen, kan het nog enkele weken duren voordat u uw nieuwe pas in huis heeft. Tot die tijd kunt u gewoon met uw oude pas terecht bij Stadsmobiel”.

Ook de spoorwegen wenden zich tot de buurvrouw. Zij maakt namelijk af en toe gebruik van hulp bij in- en uitstappen op het perron, nodig vanwege haar scootmobiel. Maar daar gaat wat in veranderen met ingang van 1 september 2002, zo schrijft de Stafdirecteur Servicemanagement van NS klantenservice.“Op stations waar het aantal assistentieverleningen erg laag is, is de hulp stopgezet”. Welke stations dat zijn, verklapt de stafdirecteur niet. Daarvoor moet een folder worden aangevraagd. Hij gaat er vanuit - dat is managerslogica - dat “we u daardoor een betere service kunnen bieden.” Want elke verandering staat in het teken van de vooruitgang. April 2003 schrijft het hoofd klantcontactcenter van de NS dat zij “binnenkort toe is aan het vernieuwen van de OV-begeleiderskaart”. Daartoe moet ze een formulier invullen en een vragenlijst van de medisch adviseur.

Dergelijke formulieren voor Traxx, NS en gemeente voor allerhande passen moeten met enige regelmaat opnieuw worden ingevuld en opgestuurd. En regelmatig verandert er wat! "Traxx wordt Valys" staat boven de brief van Valys, begin 2004. “De afgelopen jaren heeft u voor uw vervoer buiten uw regio gebruik gemaakt van Traxx. Dat gaat binnenkort veranderen. Vanaf 1 april 2004 zal Valys dit vervoer voor u verzorgen”. Een nieuwe pas (daar gaat weer € 6,80) moet worden aangevraagd. Met kopieën van identiteitskaart, oude Traxxpas en een bewijs van de gemeente dat ze recht heeft op WVG-vervoer. De kosten kunnen alleen, ik herhaal alléén met een automatische incasso worden betaald. Voor je het weet sta je als winnaar van de aanbesteding van het gehandicaptenvervoer achteraan in de rij van schuldeisers! Maart 2004 stuurt Valys de pas voor taxivervoer buiten de regio op. Daarmee kan ze per jaar hooguit 550 km a € 0,16 per km reizen. Een hoger aantal kilometers (persoonlijk kilometerbudget heet dat) kan ook, tot 700 km zelfs, maar dat moet ze aanvragen. Die aanvraag indienen kost € 25 en de instelling die de aanvraag van mevrouw De Vries beoordeelt, heet Argonaut Advies. Ze vult de formulieren in, kopieert gemeentelijke beschikkingen en stuurt het pakket op. Argonaut Advies keurt haar aanvraag af: ze kan toch met de trein?

Metz de mantelzorger

Stop de integratie

Wonen in een wijk met veel Marokkanen en Turken heeft ontegenzeggelijk voordelen. Je ziet ze nooit met een hond en dat scheelt kilo's stront op de stoep. Ze slingeren nooit, gezeten op kratjes Amstel, Telegraafwijsheden in je richting. Je verstaat hun onderlinge gesprekken over voetbal, het weer, betaald parkeren en de belastingen niet en dat scheelt een hoop ergernis (je kunt zelfs fantaseren dat ze het voortdurend over grote dichters hebben, al lijkt me dat onwaarschijnlijk). Ze runnen winkels waar je voor 70 cent een bos munt koopt en voor 7,50 euro een kilo lamskoteletjes. En ze versieren hun koffiehuizen niet met die oranje rotzooi.
Aan dit alles dreigt nu een einde te komen. Dat is de schuld van de eigenaar van koffiehuis Mavi Kösk die zonodig integreren wil. Stop daarmee, meneer Kösk.

Metz de buurtbewoner

Voegbal

De droomfinale van het WK voegbal gaat tussen Trinidad en Tobago en Servië en Montenegro en als de Balkanese minister Verdonk even mee wil werken scoort daarin Vennegoor of Hesselink.

Metz kijkt voetbal

Goedemorgen de mantelzorger (4) - zie bijlage

Voor buurvrouw De Vries is de thuiszorg onmisbaar. Zij schiet de kosten hiervan voor en ontvangt die de volgende maand in zijn geheel weer terug van de Stichting Thuiszorg Amsterdam. Apart betaalt ze een maandelijkse eigen bijdrage van € 16,20 aan het Centraal Administratiekantoor Bijzondere Ziektekosten (CAK-bz). Een misschien wat omslachtig systeem maar soit, het werkt. Problemen blijken niet alleen te ontstaan bij vernieuwing, ook wanneer de indicatie weer eens onder de loep moet worden genomen loopt de spanning op. De postbode brengt een vragenlijst langs. De vorige indicatie was verlopen en heronderzoek is geboden. U was invalide en ziek ja, kanker, reuma, suikerziekte en darmafwijkingen, maar bent u nog steeds ziek? Kunt u dat aantonen? Doktersverklaringen moeten bijgevoegd, bankafschriften gekopieerd. In oktober ontvangt ze een dikke brief van Tot & Met, Regionaal Indicatie Orgaan. Het heronderzoek voor zorg thuis is afgerond. “Op grond van het onderzoek is vastgesteld dat u in aanmerking komt voor: Zie bijlage.” Maar welke bijlage? In de enveloppe zitten nog vier vellen, alle vier even cryptisch.

Mevrouw De Vries besluit uitbreiding van thuiszorg aan te vragen. Ze heeft steeds meer hulp nodig, zeker nu ze haar kousen niet meer zelf aan kan trekken. September het jaar erop meldt de Stichting Tot & Met positief te adviseren over deze aanvraag. Dit houdt in dat de Sociale Dienst een 'beschikking' kan toekennen maar eerst moet mevrouw De Vries even een bijgevoegd aanvraagformulier invullen en opsturen (bankafschriften, doktersverklaringen). In juni 2004 wordt door Tot & Met de indicatie voor huishoudelijke verzorging voor de duur van 24 maanden op K3 (4-6.9 uur) gezet. Tot voldoening van mevrouw De Vries, want zij weet na al die jaren wat K3 (4-6.9 uur) betekent.

Metz de mantelzorger

Een file is lekker

de Volkskrant 10 juni 2006
(klik op de illustratie voor een vergroting)

Wildervanck is mijn man. Cees Wildervanck zegt wat ik al jaren denk: een file is lekker. Want wat zie je in de auto naast je in die file? Een tevreden man, gezeteld in zijn koninkrijk. Geen vrouw die hem aanmaant, geen baas die hem om een rapportage vraagt, geen kinderen die om geld zeuren, geen hond die eruit of erin wil. Niets van dat al. Zelfs de dreiging van vrouw, baas, kind of hond ontbreekt. Hij is alleen. Thuis moet hij op de wc gaan zitten om nog niet een kwart van die goddelijke ongestoorde vrijheid te kunnen ervaren. Nu is hij alleenheerser. Nummero uno. Met de koffie in de houder en de vinger in de neus luistert hij Radio 1. Vooral 's ochtends is dat lekker. 's Middags staat Radio 1 op de repeatknop of leutert een forum met altijd weer dat raspende gezever van Bram Stemerdink. Wil de directeur van de omroep die op sterk water gezette betweter vandaag nog vervangen door verkeerspsycholoog Wildervanck?

Metz in de file

Buitenkant

Ziet er van buiten heel toegankelijk uit, toch?

Metz de makelaar

Gehandicapte woning (1) – leuk halfrond trapje

Het aantal ouderen en daarmee ook mensen die afhankelijk zullen worden van een rolstoel, neemt toe. Ook wie alleen de lagere school heeft bezocht weet dat je er verstandig aan doet woningen te bouwen waar mensen die minder mobiel zijn, kunnen blijven wonen als ze afhankelijk worden van een rolstoel. Gesneden koek. Weet iedereen. Iedereen?

Aan de rand van Amsterdam is onlangs een flat met 41 fraaie appartementen neergezet. Met liften. Het zijn gelijkvloerse woningen met brede gangen en badkamers. Complimenten. Daar kan ook in de toekomst de gehandicapte medemens van genieten. Scheelt weer kosten in zorgland. Bravo. Alleen dat leuke halfronde trapje tussen de voordeur en de liften... kan dat NU weg. Tot die tijd krijgt dit woonblok het keurmerk gehandicapt opgeplakt. Niet geschikt voor de woningmarkt. Slechts voor validen.

Metz de makelaar

Goedemorgen de mantelzorger (3) - luiers uit Eindhoven

Met buurvrouw De Vries heeft u intussen kennis kunnen maken. Al jaren tolt zij rondjes in de papieren mallemolen van wantrouwen en verzakelijking. De toon en de teksten die instanties tegen haar bezigen komen steeds verder af te staan van haar alledaagse werkelijkheid. Zo ook bij haar ziektekostenverzekering.
Buurvrouw De Vries heeft incontinentiemateriaal nodig, betrekt het bij de apotheek om de hoek en brengt het in rekening bij de verzekering. Een systeem dat werkt, maar juist dan ligt de vooruitgang op de loer. Oktober 2004 meldt Zilveren Kruis Achmea dat de regels voor het aanvragen van hulpmiddelen "vereenvoudigd" zijn: “Onder andere voor incontinentiemateriaal is bepaald dat u direct met uw aanvraag of voorschrift naar een leverancier kunt gaan, die met ons een overeenkomst heeft gesloten”. De dichtsbijzijndste leverancier, zo leert een bijgevoegde lijst, is in Haarlem gevestigd. In haar woonplaats Amsterdam kan ze niet langer terecht, laat staan bij de apotheek om de hoek. “Hieronder noemen wij een aantal door ons gecontracteerde leveranciers. Belt u ze gerust eens op”. Waarna één leverancier wordt voorgesteld: Bosman Medische hulpmiddelen in Eindhoven.
Voor de apotheek om de hoek is het ook wennen: eind 2004 haalt de buurvrouw spuiten die ze nodig heeft om wonden (gevolg van borstamputatie) schoon te maken. Ze krijgt de spuiten mee maar enkele maanden later kleppert de brievenbus: een rekening van de apotheek. “U heeft spuiten bij ons gehaald in oktober op rekening van Zilveren Kruis. Zilveren Kruis heeft ons echter laten weten dat ze dit hulpmiddel niet aan ons vergoeden”. Dankzij de marktwerking zal ze op zoek moeten naar een andere leverancier van deze spuiten. Misschien iets voor de firma Bosman Medische hulpmiddelen te Eindhoven?

Metz de mantelzorger

Marktwerking

Vier avonden lang heb ik nauwkeurig de polisvoorwaarden van OHRA en Menzis vergeleken. De marktwerking zou het Onderling Ziekteverzekeringsfonds van Hogere Rijks- en Andere Ambtenaren zuur opbreken. Voortaan konden ze mij bij Menzis vinden! Lekker puh.

Metz op de Markt

Goedemorgen de mantelzorger (2) - 200 brieven per jaar

Buurvrouw De Vries is nerveus: "Ik moet vrijdag naar het Antonie van Leeeuwenhoek voor een bestraling maar ik mag niet meer want ik ben aan mijn limiet. Wat moet ik nu doen? Dat gaat toch niet langer zo!". Het is een brief die haar bang maakt. "Geachte mevrouw De Vries", schrijft Zilveren Kruis Achmea, "Per 1 januari 2005 heeft de overheid de no-claimregeling ingesteld. U heeft daarvoor de vastgestelde limiet bereikt." Verder was ze niet gekomen, door schrik bevangen. Buurvrouw De Vries krijgt heel veel brieven. Ze is behalve in behandeling voor kanker namelijk ook arm en gehandicapt. Reumatische aandoeningen en een chronische darmafwijking maken haar afhankelijk van speciaal bed en keukengerei, traplift, scootmobiel, incontinentieluiers, hulphond et cetera. Nu wordt buurvrouw De Vries niet aan haar lot overgelaten. Met toelages, kwijtscheldingen, hulpstukken, begeleiderspasssen, indicatieorganen en gecontracteerde leveranciers weet buurvrouw zich omringd door zorg en steun. Maar kan zij zelf nog wijs uit de stortvloed van regelingen? Wie de schoenendozen vol bonnen, brieven en formulieren van buurvrouw De Vries omkeert, wordt moedeloos. Hier kan een middelgroot administratiekantoor een kwartaal mee vooruit. Kan dat niet anders? Moet alles echt permanent worden gecontroleerd met steeds opnieuw kopieën van bewijzen van afwezige inkomsten? En wat levert de marktwerking de buurvrouw eigenlijk op, behalve meer post van meer klantencontactcenters? Bijna elke dag kleppert de brievenbus. Vier maal per week komt de postbode langs. Dat levert ruim 200 brieven per jaar op, brieven van de NS, Connexxion, de Sociale Dienst, Zilveren Kruis Achmea, de Dageraad, de Belastingdienst, Reaal Verzekeringen, de Stichting Tot en Met, Traxx, Valys, de Sociale Verzekeringsbank, Revalidatie Service Amsterdam, Welzorg Nederland BV, de gemeente Amsterdam afdeling WVG, Hooghe Huys Verzekeringen, het ministerie van VROM, Dienst Belastingen Amsterdam, Argonaut Advies, Nuon, NOG verzekeringen, Centraal Adiministratiekantoor Bijzondere Ziektekosten, Proteq Dier & Zorg, Eurocross International Holding BV, Dienst Werk & Inkomen, Amsterdam Thuiszorg.
Ja, over postale aandacht heeft de buurvrouw niet te klagen. Wel over de gevolgen van die stroom formulieren. Er móét namelijk altijd wat. Inkomens moeten bewezen, geboortedata herhaald, sofinummers bevestigd, pasnummers gewijzigd, doktersverklaringen overlegd. Soms moet er niets maar ook dat geeft spanning. Zoals nu met de limiet: "Hiermee is uw no-claim volgelopen en komt u niet in aanmerking voor no-claimteruggaaf".

Metz de mantelzorger

Spontaan

(klik op de foto voor een vergroting)

Moeilijk hoor. De eerste keer was ik te laat, daarna altijd te vroeg en dan telt het natuurlijk niet. Het bord staat midden in Hoofddorp, ook verder een bron van verbazing.
Vorige week had ik me goed voorbereid op de reis. Ik stapte ontspannen in de auto, was nergens op bedacht maar helaas, het ging in de Schipholtunnel al mis.

Metz op reis

Ongedwongen

Gekleed in spijkerbroek en overhemd, losjes blousend over de broekriem, was ik al op weg naar het afscheidsfeestje, toen de twijfel terugkwam. Zou dat lukken, op afspraak iets ongedwongen vieren? Misschien was een shabby jasje toch beter. Ongedwongener. Terug naar huis dus. Maar de opgave bleek uiteindelijk te groot. Ik ben thuis gebleven. Gedwongen.

Metz

Omgekeerd

Jan Smeets van Pinkpop vindt het merkwaardig: er is weinig aandacht voor Pinkpop op televisie maar tegelijk is er veel meer publiek dan vorig jaar. "Het is de omgekeerde medaille", zo verwoordt hij zijn gevoelens tegenover Jeroen Wielaart van Radio 1. Die het allemaal wel goed vindt, zo bezien vanaf de keerzijde van de wereld.

Metz luistert radio

Crucieel

De Boissevain heet de topman van Euronext en hij is maar wat blij dat hij voortaan mee mag spelen op Wall Street. Die samenwerking is niet essentieel, zo vertelt hij de verslaggever van Radio 1, die samenwerking is niet cruciaal, nee die is op zijn hypercorrect kakkerigst uitgesproken 'crucieel'. Met een hele lange, achter in de keel uitgeknepen eeeeeeeee.
Toch jammer dat de verslaggever dit ongestraft laat passeren. Misschien moet in de journalistieke gedragsnorm de correctieplicht worden opgenomen. Zoals een dokter de patient beter moet maken, dient de journalist de taal te ontdoen van vergroeiingen.

Metz luistert radio