"Busje", staat op een van de schoenendozen van buurvrouw De Vries. Hier bewaart zij de bescheiden die op haar mobiliteit betrekking hebben. Een sluitend systeem van busjesvervoer binnen de regio, buiten de regio en treinvervoer maken haar het reizen door de jaren heen mogelijk. Jammer alleen dat de leveranciers van deze diensten nooit tevreden zijn: het systeem moet altijd maar weer veranderen, met nieuwe namen, nieuwe pasjes. Nooit blijft het goede behouden. Altijd dreigt vooruitgang. Ter illustratie een greep uit het recente verleden.
Als gehandicapte kan mevrouw De Vries voordelig (€ 0,16 per kilometer) naar bestemmingen buiten de Amsterdamse regio reizen met - zo heette dat tot 2004 - het busje van Traxx. Daarvoor had ze een vervoerspas nodig. Om die pas te verkrijgen moest bij het aanvraagformulier een “beschikking” van de gemeente worden gevoegd waaruit blijkt dat zij aanspraak mag maken op de WVG (Wet Voorzieningen Gehandicapten). In november 2001 kreeg ze deze pas toegestuurd (“Wij zijn verheugd met uw keuze voor Traxx” kraait de afzender, alsof er enige keuze is). Tot nu toe gaat het goed. Binnen de regio (gemeente Amsterdam plus twee zones, dat kost € 0,25 per zone plus € 0,25 basistarief) mag ze het busje van Stadsmobiel gebruiken, daarbuiten Traxx. De Traxx-pas, waar ze € 6,80 euro voor moest betalen, is echter maar geldig tot 1 april 2002. Dan moet ze een nieuwe aanvragen voor wederom € 6,80.
Eind 2001 ontvangt ze een brief van de gemeente, afdeling voorzieningen gehandicapten, ondertekend door de ‘office manager Wvg’. “Geachte meneer Kok (?), U bent uw stadsmobielpas kwijgeraakt? Bewaar deze brief dan goed! Deze brief geldt als uw persoonlijke vervoersbewijs totdat u een nieuwe Wvg vervoerspas in huis heeft. (...) Een nieuwe Wvg vervoerspas? Ja, de vervoersvoorzieningen van de Wet voorzieningen gehandicapten (Wvg) zijn in Amsterdam geheel vernieuwd. Dat betekent dat u, als gevolg daarvan, een Wvg vervoerspas moet aanvragen”. Mevrouw De Vries is niets kwijt, is ook niet meneer Kok maar de brief is wel aan haar geadresseerd. Voor de zekerheid vraagt ze de pas aan. Een half jaar later stuurt de gemeente een brief waarin staat dat de aanvraag voor een ‘Wvg-vervoersvoorziening’ is ontvangen: “Omdat wij veel nieuwe aanvragen voor vervoerspassen krijgen, kan het nog enkele weken duren voordat u uw nieuwe pas in huis heeft. Tot die tijd kunt u gewoon met uw oude pas terecht bij Stadsmobiel”.
Ook de spoorwegen wenden zich tot de buurvrouw. Zij maakt namelijk af en toe gebruik van hulp bij in- en uitstappen op het perron, nodig vanwege haar scootmobiel. Maar daar gaat wat in veranderen met ingang van 1 september 2002, zo schrijft de Stafdirecteur Servicemanagement van NS klantenservice.“Op stations waar het aantal assistentieverleningen erg laag is, is de hulp stopgezet”. Welke stations dat zijn, verklapt de stafdirecteur niet. Daarvoor moet een folder worden aangevraagd. Hij gaat er vanuit - dat is managerslogica - dat “we u daardoor een betere service kunnen bieden.” Want elke verandering staat in het teken van de vooruitgang. April 2003 schrijft het hoofd klantcontactcenter van de NS dat zij “binnenkort toe is aan het vernieuwen van de OV-begeleiderskaart”. Daartoe moet ze een formulier invullen en een vragenlijst van de medisch adviseur.
Dergelijke formulieren voor Traxx, NS en gemeente voor allerhande passen moeten met enige regelmaat opnieuw worden ingevuld en opgestuurd. En regelmatig verandert er wat! "Traxx wordt Valys" staat boven de brief van Valys, begin 2004. “De afgelopen jaren heeft u voor uw vervoer buiten uw regio gebruik gemaakt van Traxx. Dat gaat binnenkort veranderen. Vanaf 1 april 2004 zal Valys dit vervoer voor u verzorgen”. Een nieuwe pas (daar gaat weer € 6,80) moet worden aangevraagd. Met kopieën van identiteitskaart, oude Traxxpas en een bewijs van de gemeente dat ze recht heeft op WVG-vervoer. De kosten kunnen alleen, ik herhaal alléén met een automatische incasso worden betaald. Voor je het weet sta je als winnaar van de aanbesteding van het gehandicaptenvervoer achteraan in de rij van schuldeisers! Maart 2004 stuurt Valys de pas voor taxivervoer buiten de regio op. Daarmee kan ze per jaar hooguit 550 km a € 0,16 per km reizen. Een hoger aantal kilometers (persoonlijk kilometerbudget heet dat) kan ook, tot 700 km zelfs, maar dat moet ze aanvragen. Die aanvraag indienen kost € 25 en de instelling die de aanvraag van mevrouw De Vries beoordeelt, heet Argonaut Advies. Ze vult de formulieren in, kopieert gemeentelijke beschikkingen en stuurt het pakket op. Argonaut Advies keurt haar aanvraag af: ze kan toch met de trein?
Metz de mantelzorger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten