Voor buurvrouw De Vries is de thuiszorg onmisbaar. Zij schiet de kosten hiervan voor en ontvangt die de volgende maand in zijn geheel weer terug van de Stichting Thuiszorg Amsterdam. Apart betaalt ze een maandelijkse eigen bijdrage van € 16,20 aan het Centraal Administratiekantoor Bijzondere Ziektekosten (CAK-bz). Een misschien wat omslachtig systeem maar soit, het werkt. Problemen blijken niet alleen te ontstaan bij vernieuwing, ook wanneer de indicatie weer eens onder de loep moet worden genomen loopt de spanning op. De postbode brengt een vragenlijst langs. De vorige indicatie was verlopen en heronderzoek is geboden. U was invalide en ziek ja, kanker, reuma, suikerziekte en darmafwijkingen, maar bent u nog steeds ziek? Kunt u dat aantonen? Doktersverklaringen moeten bijgevoegd, bankafschriften gekopieerd. In oktober ontvangt ze een dikke brief van Tot & Met, Regionaal Indicatie Orgaan. Het heronderzoek voor zorg thuis is afgerond. “Op grond van het onderzoek is vastgesteld dat u in aanmerking komt voor: Zie bijlage.” Maar welke bijlage? In de enveloppe zitten nog vier vellen, alle vier even cryptisch.
Mevrouw De Vries besluit uitbreiding van thuiszorg aan te vragen. Ze heeft steeds meer hulp nodig, zeker nu ze haar kousen niet meer zelf aan kan trekken. September het jaar erop meldt de Stichting Tot & Met positief te adviseren over deze aanvraag. Dit houdt in dat de Sociale Dienst een 'beschikking' kan toekennen maar eerst moet mevrouw De Vries even een bijgevoegd aanvraagformulier invullen en opsturen (bankafschriften, doktersverklaringen). In juni 2004 wordt door Tot & Met de indicatie voor huishoudelijke verzorging voor de duur van 24 maanden op K3 (4-6.9 uur) gezet. Tot voldoening van mevrouw De Vries, want zij weet na al die jaren wat K3 (4-6.9 uur) betekent.
Metz de mantelzorger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten