"Ik wordt gedetacheerd bij de Universiteit van Amsterdam"Er was bij de gemeente Amsterdam een tijd dat ambtenaren, ook topambtenaren, met gepast geruis vertrokken. Ze schonken in de hal een borrel voor naaste collega's, aanhoorden drie praatjes waarvan één tenenkrommend, pakten onhandzaam vormgegeven architectuurboeken aan, zeiden dank jullie wel, het was een fijne tijd, en gingen weg. Hoe hoger de ambtenaar in rang was, hoe uitgebreider de keur aan hapjes en drankjes, hoe langer de praatjes en hoe onhandzamer de boeken waren, maar in de kern kwam het allemaal op hetzelfde neer: de man of vrouw in kwestie voerde een bescheiden act op ("Dat had niet gehoeven, hoor") en bood ruimte aan de opvolger. Hij of zij wist: ik ben niet het middelpunt van de wereld al lijkt het er even op.
Zo niet Erik Gerritsen, de vertrekkend gemeentesecretaris van Amsterdam. Hij stuurde onlangs alle ambtenaren ten stadhuize een digitale brief, getiteld "Aankondiging nieuwe uitdaging", waarin hij meldt op 1 augustus te zullen vertrekken, "of zoveel later dit najaar als nodig voor het goed inwerken van mijn opvolger". Arme opvolger. Wordt nog maanden lang goed ingewerkt.
De aankondiging van zijn vertrek is evenwel bijzaak. Niet meer dan een excuus om twee pagina´s lang uiteen te zetten hoe volgens Erik slimme, effectieve organisaties werken, hoe fantastisch Erik Amsterdam vindt, hoe complex ook, maar hoe hij met slim, inspirerend presteren het resultaat op straat heeft bereikt, voor alle Amsterdammers, in commitment met tastbare mobiliteit en ontketend talent, dat hij, Erik, in zeven fantastische jaren van gas blijven geven heeft weten te transformeren van ongeduld naar actie met een offensief apparaat.
Narcissus zou zich schamen.
En hij is nog niet eens weg.
- klik op de illustratie voor een vergroting -
- klik op de illustratie voor een vergroting -Voor één jaar word Erik gedetacheert bij dit topinstituut. Om de kwaliteit van het onderwijs in Nederland op een noch hoger pijl te brengen.
Metz leest brieven
