...de Volkskrant, 25 april; klik op de illustratie voor een vergroting...Bij lezing van zo'n bericht, met al 't gal dat een PvdA-wethouder uitstort over zorgverleners en welzijnsinstellingen, gaan mijn stekels recht overeind staan.
Maar waarom eigenlijk?
Ook ik vind toch dat de leerkracht van de basisschool zijn werk moet kunnen doen? Met boerderijen vol varkens erbij. En dat het bedenkelijk is wanneer een vrijwilliger de wind uit de zeilen wordt gehaald door een werkzoekende professional. Vind ik namelijk ook raar. En dat ouders die weigeren om hun kinderen op te voeden op hun verantwoordelijkheid moet worden gewezen. Met strenge hand. Helemaal mijn idee!
En toch wringt het.
Het ruikt naar de calvinistische schuld- en boetecultuur: we wijzen een schuldige aan en dat is altijd een ander. Dat is één.
Het hangt van de anekdotiek aan elkaar. Een varken hier en een vrijwilliger daar, beiden goedgekeurd door de media-adviseur ("jah goeoeoeoed, lekker duidelijk") en je hebt je verhaal rond. Dat is twee.
Het klopt niet. Dat is drie.
Klopt niet? Die kinderen versjteerden toch de varkensles? En op de klanten van die rolstoelverzamelaar werden toch gejaagd door een welzijnsinstelling?
Metz leest de krant
PS: wordt vervolgd.
