07 april 2007

Een grote dikke deur

Toeval bestaat. Terwijl kleinburgerlijk Nederland zich spinnijdig maakt over een buurman met twee paspoorten, daarbij een brede beweging vormend van oude wijk tot eengezinswoning, van Jan Marijnissen tot Geert Wilders dus, terwijl deze heren verbaal haasje-over doen met blufpraat vol extra dikke plussen voor de Nederlander die het land van ooit niet meer kennen wil, op precies dát moment vraagt mijn Rotterdamse tante Elly uit Australië aan Hubertus D. Verijzer van de Consulaire Afdeling van de Nederlandse ambassade in Sydney, hoe dat toch zit met de nationaliteiten van haarzelf en haar nakomelingen, waaronder haar kleinzoon Ian die zo hard kan autorijden? Zij heeft ooit haar Nederlandse nationaliteit ingeleverd en dat zint haar eigenlijk niet. Aan meneer Verijzer schrijft ze:

Persoonlijk heb ik destijds jarenlang een "one-man-crusade" gevoerd om mijn nederlanderschap te behouden en daarbij Australisch citizenship te verkrijgen, om de eenvoudige reden dat niemand zijn achtergrond kan verloochenen maar dat het wonen in een ander land nieuwe verplichtingen met zich mee brengt. Door omstandigheden heb ik uiteindelijk moeten naturaliseren. Ik dacht dat me dat niet zo veel zou doen, maar dat is niet waar. Er valt een grote dikke deur achter je dicht.

Tante Elly is intussen de tachtig gepasseerd. Haar dochter en haar zoon, beiden vijftigers, en ook haar kleinkinderen waaronder dus de snelle neef, bezitten nu alleen de Australische nationaliteit. Maar hoe zit dat eigenlijk met hun aanspraken op de Nederlandse nationaliteit? Dat wil tante Elly nu wel eens weten.

Toen ik dat met mijn dochter besprak zei deze dat tegenwoordig kinderen die in Australië geboren zijn van een Hollandse vader naast hun Australische nationaliteit ook de Nederlandse kunnen krijgen, maar kinderen van een Hollandse moeder niet. Dit zou een Nederlandse wet zijn. Mijn oren flapperden. Is dit heus waar? Ik zou het zeer waarderen als U mij hierover zou willen inlichten.

Met veel dank,
Elly Dyk


Meneer Verijzer stuurde haar een e-mail met het adres van een internetsite van de ambassade, gevuld met relevante informatie, waaruit blijkt dat er kansen zijn dat haar nakomelingen alsnog de Nederlandse nationaliteit kunnen verkrijgen.

Geachte Heer Verijzer,

Veel dank voor Uw e-mail. Intussen heb ik de genoemde website eens bekeken en daarmee is mijn vraag bijna beantwoord. De kwestie is deze: mijn zoon als Nederlander trouwde een Australisch meisje. Als zodanig kwamen zijn kinderen dus in aanmerking voor dubbele nationaliteit. Dat is duidelijk. Mijn dochter daarentegen trouwde met een Australiër en ik vermoed dat zij toen onder de Australische wet viel. Is dit zo? Een van haar zonen wilde altijd graag de Nederlandse nationaliteit hebben omdat hij veel reist (doet op dit moment een extra cursus aan de universiteit in Mexico City), maar hij is nu alweer 26 en dat zou waarschijnlijk toch al te oud zijn.
Nog even een opmerking: Uw website ziet er bijzonder goed uit. Nederlanders kunnen blijkbaar nog wel wat! Jl. Zaterdag bv. was er hier in de Blue Mountains een concert van zes leden van het Brandenburg Orchestra. Zij speelden op speciale oude instrumenten en die vereisen een speciale techniek. En waar hadden drie van deze spelers dat geleerd? In Den Haag!


Nogmaals veel dank,
Elly Dyk


Nu krijgt meneer Verijzer er nog meer zin in. Hij is de Nederlandse paspoorten voor de Australische Dijken al bijna aan het stempelen.

Geachte Mevrouw,

Graag dank ik u voor uw opmerking in de derde alinea. Deze heb ik even laten circuleren bij de Consul-Generaal en de Consul. Zullen zij ook waarderen.
V.w.b. uw dochter graag het volgende. Indien haar kinderen zouden zijn geboren na 1 januari 1985 dan hebben zij, aannemend dat uw dochter Nederlandse is op dat tijdstip, krachtens de wet (uiteraard naast de Australische) ook de Nederlande nationaliteit. Er is een verandering van de wet op handen waardoor het mogelijk zal worden dat onder bepaalde omstandigheden kinderen geboren voor 1 januari 1985 ook de Nederlandse nationaliteit zouden kunnen krijgen. Dit is echter nog niet officieel.

Met vriendelijke groet,
Hubertus D. Verijzer
Consulaire Afdeling



Het is nog niet officieel en het zal er ook wel niet van komen (Ian is meer in rondetijden geïnteresseerd dan in paspoorten), maar de mogelijkheid prikkelt de fantasie. Ik zie een rossige Australische autocoureur winnend over de streep gaan, handje in de lucht, met in zijn achterzak een Nederlands paspoort. Dat hij lekker niet inlevert! Voor een extra dikke plus.

Metz telt paspoorten