Misschien moet ik de lokale overheid melden dat ik een paar weken op vakantie ben. Dat ze mijn voordeur dus moeten overslaan bij het zorgzoekend belletjetrekken, het nieuwste speeltje van een opdringerige overheid. Als ik de notitie "Achter de voordeur in de Indische Buurt" van mijn stadsdeel goed begrijp, zit het er namelijk dik in dat mijn voordeur binnen de caseload van de 880 in mijn buurt te trekken belletjes valt. Waarom, zult u zich afvragen? Is er wat mis in huize Metz?
Nee! En daarom juist.
Geen huisje zonder kruisje, denkt de overheid, maar als we reeds een kruisje bij een huisje hebben gezet, slaan we het over. In notataal: "Het is van belang dat het werk van bewonersadviseurs" (even tussendoor: zo heten de mensen die aan de deur komen controleren of ik psychisch in orde ben - ik verzin het niet: dit staat in hun takenpakket- , trouwens, elders in de notitie staat dat deze bewonersadviseurs 'de vaardigheid bezitten om bij mensen binnen te komen', vroeger heette dat stofzuigerverkopers, maar nu dwaal ik af) het werk van bewonersadviseurs dus, "complementair is aan het werk dat zorg- en hulpverleners verrichten. Om te bereiken dat bewonersadviseurs niet langsgaan bij huishoudens waar al voldoende zorg wordt verleend, krijgen de bewonersadviseurs van tevoren via het loket Zorg en Samenleven een lijst met adressen die kunnen worden overgeslagen".
Eerst word ik rijp geacht voor een huis-aan-huisbehandeling omdat mijn postcode hoog scoort in zorgland. Vervolgens word ik met voorrang behandeld omdat ik niet bekend ben in zorgland.
Stel je voor: je hebt een donkere huidskleur en je hebt niks gedaan. Word je aangehouden door de politie omdat je niks gedaan hebt, terwijl je wel degelijk donker van huidskleur bent.
Welke leraar liet ook al weer de hele klas op woensdagmiddag nablijven om die ene etterbak tot een bekentenis te forceren?
Juist. De slechte leraar.
Metz in de buurt
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten