Djoeke 31

En toen belde de dierenarts en ik schrok maar hij vroeg belangstellend hoe het met Djoeke ging, omdat het al weer zo'n tijd geleden was dat Djoeke was opgegeven en dat het soms snel kon gaan met die kanker. Ik herstelde, gaf hem informatie en zei dat ik het lief vond dat hij zo maar opbelde. Dat vond hij weer een rare uitdrukking merkte ik, want hij lachte verlegen.

Na het gesprek voelde ik nog die eerste schrik, want het voelde of mijn aardige dierenarts Djoekes dood had aangekondigd.

freek