Het bospad is lekker rul, want het heeft een tijdje niet geregend hier, dus hond ziet er bestoven uit na onze wandeling. Djoeke is trouwens opmerkelijk vitaal. Ze pist weliswaar karmozijn rood, maar jaagt achter gegooide stokken aan, verorbert met smaak een paardenvijg en plonst in de enige moddersloot die dit bos rijk is. Ik kijk het met genoegen aan, maar vrees vrouw, omdat de afspraak is dat Djoeke niet door moddersloten ploegt.
Toch heb ik het haar maar gegund.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten