Djoeke 30

Na de eerste schrik van het horen van haar terminale status, is het leven van Djoeke en mij eigenlijk nog heel genoeglijk. Djoeke is wat slomer dan anders, maar kan ook nog spelen en 's avonds legt ze haar kop op de wreef van mijn voet en gaat slapen. Mijn been slaapt trouwens ook na verloop van tijd , zodat ik Djoeke dan zachtjes van mijn voet schuif. Van de door de dierenarts geprognosticeerde drie maanden blessuretijd zijn er nu twee van om. Het wachten is op de eerste tekenen van verval en pijn. Daar lig ik 's nachts wel 's wakker van.

freek