Sensatie

Ik liep mijn rondje Boornzwaag en het was verhipte koud. Daarom liep ik met mijn hoofd gebogen, zodat ik niets anders dan het asfalt zag, waarop ik liep. Dat heb ik vijf kwartier volgehouden, zo op het randje van asfalt en berm en ik moet zeggen dat het een aparte sensatie was. Het oor nam het werk van mijn ogen over. Zo hoorde al in de verte een windvlaag aankomen, die mij even later naar rechts duwde. Ik hoorde aan het geruis van de wind, dat ik het elzenhakhoutbosje was genaderd en en aan de fluitklank van de wind , dat ik de boerderij met de paarden passeerde en aan mijn aangezicht voelde ik welke bochten ik nam. Ik heb zo gelopen tot ik weer bij de bebouwde kom was en had intussen allerlei plannetjes gemaakt en flarden uit het verleden laten passeren.
Johnny van Doorn (de selfkicker) schreef het al: 'De geest moet waaien'.


freek