...Het Parool, vandaag...Vanaf heden geldt in mijn buurt een avondklok voor jonge kinderen. Zwijgzame ordetroepen, gehuld in grijze jacks, roofvogel achterop, lantaarn aan de riem bungelend, met stevige laarzen onder hun blauwe broeken, stropen de straten af, op zoek naar kinderen die zij naar binnen sturen. Namen worden genoteerd, eventueel staat de echte politie de ordetroepen bij. Ik verwacht dat binnenkort de verduistering zal worden afgekondigd, niet vergeten morgen tape en zwart karton te kopen!
De voorboden voor dit nieuwe jeugdbeleid tekenden zich al twee jaar geleden af. De ervaren speeltuinwerker werd wegbezuinigd, activiteiten voor kinderen werden geminimaliseerd en jongerenwerk als flup terzijde geschoven ten faveure van straatcoaches. Sindsdien zijn alle jongeren potentiële criminelen, op zijn minst berokkenaars van overlast. Verspreid moeten ze worden, gescheiden van elkaar en opgejaagd. Investeren in jongeren staat tegenwoordig gelijk aan investeren in ordetroepen. Zoals groepen voetbalsupporters steevast als potentiële hooligans worden beschouwd, behandeld en verdomd, ze gaan zich er nog naar gedragen ook, zo projecteert de lokale overheid in mijn Vogelaarwijk een boosaardig beeld op groepen jongeren. Omdat sommige jongens zich als groep misdragen (ik zou zeggen: een ouderwetse taak voor de ouderwetse politie), worden alle jongeren doelwit van de nieuwe repressie.
Door de spleet van de gordijnen zie ik de overbuurjongen naar buiten gaan, wachtend op zijn vrienden die hem met de scooter ophalen om ergens wat te roken en te kletsen. Zoals het hoort. Als de ordetroepen hem tenminste niet de pas afsnijden.
Metz leest de krant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten