Heide

Zondagmiddag verwees een bordje me naar de Mookerheide en spontaan mompelde ik '1574' , een hommage aan meester de Vries, die dit jaartal er vijfenvijftig jaar geleden heeft ingeramd. Inrammen is trouwens niet het goede woord: in mij heeft vastgeklonken is beter omdat meester de jaartallen vergezeld deed gaan van meeslepende verhalen. Op basis van zijn verhaal ziet mijn geestesoog nog steeds de moedige Nassau's die met een Duits huurlegertje de Spanjaarden in de pan wilden hakken ten faveure van onze vrijheid. Ik zie over de eindeloze Mookerheide de ruiters van onze bevrijders aanstormen, een beeld dat ik waarschijnlijk eertijds heb opgedaan in de dorpsbioscoop, waar cowboyfilms werden vertoond.
Door een klaphekje betrad ik de Mookerheide en bevond mij in een heuvelachtig landschap, dat steil afdaalde naar het Maasdal. Niks geen eindeloze vlakte, maar een stukje natuur 'ter grootte van een krant...' .


freek