Vriend

Het valt ons, vanaf het platteland, op, dat als er iemand, in modieus en bekend Amsterdam, sneeft, vaak Gijs van de Westelaken optreedt als vriend. Zo was hij eindeloos de vriend van Theo van Gogh en nu is hij weer de vriend van Martin Bril. De makke van Gijs is dat hij zo graag vriend wil zijn, dat het plezier van zijn televisieoptreden afspat. Met een geamuseerde lach zegt hij een paar oppervlakkige maar lovende zinnen en eindigt steevast met de suggestie dat de overledene een stevige innemer was, want Gijs wil zelf een beetje de bohémien uithangen.

Youp van 't Hek, ook niet het minste haantje, had deze keer helemaal gelijk, toen hij schreef in NRC Handelsblad dat Martin Bril eigenlijk maar één echte vriend had: Ronald Giphart.
'Die doet wat een echte vriend behoort te doen na de dood van zijn vriend, namelijk zwijgen'.
Maar Gijs zal dat niet doen; hij wacht op de volgende.



freek