Dijk

Ik loop met Bijke lang de dijk om het Tjeukemeer.
Het is een pad van vroeger.
In een orkaanachtige novembernacht, zo'n vijftig jaar geleden werd mijn vader uit z'n bed gebeld. Het was de burgemeester die gejaagd vertelde dat de dijk bij het Tjeukemeer op doorbreken stond. De man had militairen uit Havelte en Steenwijk opgeroepen om zandzakken te leggen en had behoefte aan verlichting. Omdat mijn vader de electricien van het dorp was, moest hij dit klusje klaren. Mijn vader laadde de kleine bestel vol met rollen kabel en bouwlampen, trommelde mij uit bed, reed langs knecht Ruurd en met z'n drieën tuften we richting Tjeukemeer. We zagen daar dat het water de kruin van de dijk had bereikt en grote modderige gaten had geslagen. We zagen overal schimmen van mannen die gebogen onder een zandzak, steunend en vloekend hun weg in het donker zochten. En wij brachten licht, door hier een daar een bouwlamp op een staak in de dijk te zetten. Ik voelde me heroïsch en een echte redder, want de echte Watersnoodramp was toen nog maar kort geleden.