Dat ik een glimlach niet kon onderdrukken bij die gehavende Berlusconi, komt door mijn opa. Mijn opa was timmerman en met dat vak was geen droog brood te verdienen in de crisis van de jaren dertig. Dat brood was wel nodig met thuis een vrouw en negen kindermonden waaronder die van mijn moeder. "Als vader met zijn gereedschapskist thuis kwam, wist je dat het niet goed was". Via via kreeg hij het aanbod om in Milaan mee te werken aan de bouw van de Dom. Officieel was de Dom in de 19e eeuw opgeleverd (de bouw startte in de 14e eeuw, zo beschouwd valt het met de Noordzuidlijn dus wel mee) maar zo'n megakerk werd natuurlijk alsmaar doorafgebouwd, met steeds meer torentjes en scherpe hoeken. Twee jaar heeft opa in Italië gewerkt aan de detaillering. Dat hoofd vol bloed en wonden van Silvio is eigenlijk een verlate verzetsdaad van mijn grootvader. Terug in Amsterdam bouwde hij op het Leidseplein mee aan het City Theater van Jan Wils. Trouwens ook geen pretje als je die in je gezicht geduwd krijgt.
Metz eert opa
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten