Opgelucht

Vandaag is mijn tweede en laatste optreden als hulpsinterkaas en wel voor onze dorpsschool.
Om kwart voor acht zit ik bij Boukje voor de schmink en klokslag half negen verschijn ik bij het schoolplein, nadat Boukje een telefoontje heeft gepleegd met de hoofdmeester, zodat alle kinderen op tijd naar buiten zijn gejaagd. Dit keer kom ik met een brandweerauto.
Daarna begint een kleine martelgang, die een hele ochtend duurt, want de school neemt geen genoegen met een plenaire bijeenkomst. Nee, ook alle klassen moeten worden bezocht. Gedurende deze ochtend trekt, vanwege een krappe mijter, langzaam een schele hoofdpijn door de hersenen, is een snorhaar tot diep achter de huig verzeild geraakt en beginnen pruik en baard vervloekte attributen te worden. Als om half twaalf terug bij Boukje ben, trek ik in de vestibule al de mijter van mijn kop, in de gang liggen baard en pruik al op het handschoenenkastje en in kamer keil ik de tabberd in een hoek. Het is volbracht.



freek