Beenhakker zegt dat voetbal 'het spelletje' is waar hij 'gek van is', maar trainers met een minder bloemrijke vocabulaire zoeken het in de wetenschap om 'het spelletje 'van Beenhakker te verklaren. Het verst hierin gaat Louis van Gaal, die bij elke nabeschouwing benadrukt, dat hij 'dat een half jaar geleden ook al heeft gezegd c.q voorspeld op basis van feiten...' of , 'dat het volstrekt logisch is dat... .' Louis gaat er niet van uit dat een spelletje onvoorspelbaar is en grillig kan verlopen, juist omdat het een spelletje is, maar hij gaat uit van een empirische benadering waarbij een rationele redenering leidt tot weten. En omdat hij, Louis, als enige de rechte lijn tussen oorzaak en gevolg bewandelt, zijn zijn vragenstellers dom in zijn ogen. De opvatting van Van Gaal maakt trouwens school bij trainers en spelers, die om strijd voor de camera zeggen: 'en dan weet je dat.... (vul maar in: 'de ander moet komen..., er meer druk komt..., je het moeilijk krijgt... . , dat het publiek er achter gaat staan...')
Wat al dat commentaar gevend volk zo zegt, is, zoals de psychologie ons leert, achteraf de gebeurtenissen rationaliseren, om de illusie te houden dat je greep hebt op de gebeurtenissen.
Onzin dus! Geef mij dan maar Youri Mulder of Willem van Hanegem, die gewoon wat in de ruimte lullen. Soms vindt Willem dat al te veel en beperkt zich tot een wenkbrauw optrekken, een mond krullen, een oor bewegen, als veelzeggend commentaar.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten