Geluk

Ik vaar in mijn eentje met de m.s. Dikkop (13 pk) over de Koevorde naar Idskenhuizen. Het is zondagmorgen, stralende zon, blakstil en niemand op het water behalve ik. 'Wanneer het water dat stil is zo helder wordt, hoeveel meer nog de geest...' , zegt de Tao meester. Bij een rietkraag ga ik voor anker en lees Jan Eijkelboom, mijn dichterheld. Vanuit het zware geloof der vaderen , via de journalistiek in Vrij Nederland en gedrenkt in jonge jenever heeft Eijkelboom tenslotte zijn harnas afgeworpen, is een kwetsbare en tedere dichter geworden en nu, sinds twee jaar, dood.
Zijn bundels blijven en ik lees:'...Dit is de 'tijd die blijft, omdat er niets beweegt.


freek