Hij is nauwelijks op vrije voeten of Ernest Louwes schakelt de media in (met zijn eigen boek als aankeiler) om ons te doen geloven dat hij niet de moordenaar van de weduwe in Deventer is. Wat hij wel is. Ernest Louwes is de butler die het gedaan heeft.
Eén ding moet je Louwes nageven: hij is consistent. Reeds tijdens de eerste rechtszaak ontkende hij alles met overtuiging. Maar precies in die consistentie schuilt Louwes' probleem: hij is daadwerkelijk gaan geloven in zijn eigen leugen. Vanaf het moment dat hij gespot werd als verdachte heeft hij, leunend op zijn imago als suffe, rationele boekhouder, keurig getrouwd, Lelystad, wat wil je nog meer, de onschuldige passant gespeeld. En toen hij eenmaal de positie had ingenomen van ten onrechte verdachte financieel adviseur, kleedde hij die rol stap voor stap aan. Die aankleding bestond vooral uit procedurele bezwaren tegen alle aanwijzingen in zijn richting. Zendmasten pakken de gekste signalen op, omrijden deed hij wel vaker, zijn DNA mag dan wel op bloeddoordrenkte blouses zitten maar is niet aangetroffen op niet onderzochte kledingstukken. Al doende heeft Ernest Louwes zichzelf gemuteerd. Van dader tot onschuldige. Geen leugendetector zal hem ooit in problemen brengen want Louwes hoeft niet meer te liegen. Hij heeft zichzelf onschuldig gemaakt.
Metz kijkt televisie
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten