Stapelen 75

Ik ontdekte dat op 26 april 2005, Martin Bril, schrijver over mensen en landschappen, een column over de eco kathedraal in De Volkskrant schreef. De laatste alinea gaat als volgt":

'Ik kan het niet aanraden om een bezoek te brengen aan dit wonderlijk kunstwerk. Je gaat dan toch met verwachtingen op stap en alle verwachtingen worden hier moeiteloos gelogenstraft. Er is ook niets, behalve puin en bomen en onkruid uit alle windrichtingen. Het is een in zichzelf gekeerde wereld waar je per ongeluk in terecht moet komen, niets wetend, nietsvermoedend. Dan voel je de kracht van moeder aarde, toch wel.'

Gisterochtend kwam ik er weer terecht. De ecokathedraal geurde na het nachtelijk onweer als een zwaar parfum, met grondluchten en een vleugje bloesem.
Ik werkte me daarna 'het zwiet tussen de tie-ten', zoals Berend het plastisch formuleert.


freek