Jan

We waren met z'n vijven, midden jaren zestig, jonge leerkrachten in Amsterdam op een school voor 'moeilijke' kinderen. We waren jong, hadden wat aan elkaar en deelden plezier en wanhoop.
Daarna verloren we elkaar uit het oog.

We waren me z'n vijven die Indian Summer dag in de volgende eeuw en ruim dertig jaar later.
Collega's van het eerste uur. Ze blijven jong, je zou zo opnieuw weer met elkaar kunnen beginnen.

We waren met z'n vijven de daaropvolgende jaren, want we gingen eens per jaar met elkaar kamperen op het boerenerf van één van ons. We vonden het goed om elkaar te zien en vielen terug in de humor van onze begintijd.

We zijn met z'n vieren, want eergisteren is Jan doodgegaan. Zijn hart hield er mee op. Jan was onze laconieke, vrolijke, betrokken, doenerige ritselaar. Hij laat ons achter.
In verdriet. Het wordt nooit meer zoals het was.

freek