Gisteren was de meester himself op bezoek. Louis le Roy was al twee jaar niet meer in de ecokathedraal geweest, maar nu schuifelde hij, gestut door een vriend de poort van zijn levenswerk binnen. Wij stapelaars traden aan en gaven hem een hand of anderszins. Hij oogde kwetsbaar en broos en gaf her en der complimentjes. Dat waren we niet zo van hem gewend.
Ik vond het een ontroerend gezicht. De man die zijn domein betrad , dat hij voor het grootste gedeelte in zijn eentje in tientallen jaren heeft vormgegeven. De man met een onstuitbare passie voor het leven, met een hardnekkig geloof in een idee, met een driftige dadendrang en met heftige vetes met wie niet allemaal, die man glom van genoegen.
Even bekroop mij het gevoel dat hij afscheid kwam nemen. Dat gevoel werd sterker toen hij bij het afscheid dunnetjes zei: 'Voortaan kom ik vaker'.
Louis, welkom!
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten