Stilte

De tweede opening van ons prachtblad (sinds 1752) gaat over de nieuwjaarsreceptie, die ons provinciebestuur heeft gegeven. Een 'genante vertoning' volgens de verslaggever. De Commissaris der Koningin moest zelfs om stilte schreeuwen, maar het receptievolk keuvelde ongedwongen door. Ik ken die Commissaris van vroeger, toen hij nog niet van de Koningin was, maar een jonge, ambitieuze en gedreven gemeenteambtenaar, wat kort door de bocht, maar niet te beroerd om hard te werken en vasthoudend in zijn opvattingen. Je kon hem er wel bij hebben.
Maar nu sloeg hij de plank mis, volgens ons blad. Zoals altijd, bij de 'ons kent ons 'clubjes, waartoe ik ook onze provincie met haar gemeentes reken, zijn collega bestuurders immer bereid om, achter de hand, wat zout in de wond te wrijven. Zo tekende ons blad op uit de mond van de, ook aanwezige. burgemeester van de gemeente waar ik woon, dat hij 'het altijd houdt bij een korte, maar krachtige toespraak, want ' dan kan iedereen snel aan de borrel... .'
Hij zei dat 'zo neutraal mogelijk', monkelde ons blad.

Welnu, ik heb twee -of drie keer zo'n toespraak van die burgervader mogen aanhoren en het gerecht, dat hij toen opdiende was langdradig en smaakte zouteloos!

freek