De hele winter heb ik vetbollen opgehangen, pindasnoeren geregen, voederautomaten opgehangen. Dit om onze gevederde vrienden de winter door te helpen. Velen hebben het daardoor gered en hippen vrolijk rond en fluiten weer de mooiste riedels.
Maar dankbaar... .
Ik dacht het niet.
Vorige week heb ik de schrale plekken in mijn grasveldje doorgezaaid: kleine voren gemaakt, zorgvuldig tussen duim en wijsvinger het zaad laten vallen en de boel weer een beetje aangedrukt. Zoals het hoort. Vanochtend was het een leven van jewelste op mijn gras.
Tortels, mussen, mezen, iedereen was druk in de weer om mijn arbeid te niet te doen. En omdat ze me kennen van de afgelopen winter, vlogen ze niet eens op.
freek
24 maart 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten