Claus

Ik val in de afscheidsbijeenkomst van Hugo Claus vanuit de stadschouwburg in Antwerpen en ik blijf geboeid plakken. De taal van de sprekers is prachtig en als het ook nog wordt gelezen met een toon en dictie waarin ontroering en vriendschap zacht mee vibreert, dan worden mijn ogen nat. Claus blijft voor mij de Literaire Reuzenpocket no. 2 van de Bezige Bij, gekocht van spaargeld. De donkere omslag met een vrouwenportret van Ed van der Elsken; sensuele lippen. We spreken over 1960 en het is de vierde druk. Ik ben zeventien en heb mijn venster op de wereld gevonden.
freek
p.s. no.1 was: Het stenen bruidsbed