Ingrid

Ingrid was 73 toen ze overleed. Ik was haar al jaren uit het oog verloren, maar de rouwkaart voor mijn vrouw en mij, deed haar meteen herleven en met haar de tijd, toen we haar kenden.

Dat was in de vorige eeuw toen we politiek actief waren, in vrolijke en turbulente jaren. Het was de tijd van 'de verbeelding aan de macht' en 'de maakbare samenleving'. Ingrid hoorde bij ons randstedelijk plattelandsclupje van opgewekte, grappende, brainstormende, ruziemakende progressieve middenklasse types. En Ingrid haar toenmalige huis, 'Het Regthuys' in Loenersloot was vaak ons drink -en praatlokaal. Om de heimwee naar die tijd te verdrijven en om Ingrid recht te doen, spoedden we ons naar de Kruislaan in Amsterdam. Mijn vrouw legde een bos tulpen bij haar kist. Geen kleur van vroeger, de uitdagende rode roos, maar de zachtrose kleur van melancholie en stil verdriet.
Ingrid, ik denk meer aan jou dan ooit.

freek