...Indische Buurt van Amsterdam, Molukkenstraat hoek Sumatrastraat...Een vertrouwd beeld uit de stadsvernieuwing, die tussen 1978 en ongeveer 1990 door de Indische Buurt raasde. Dichtgetimmerde, scheef weggezakte rotwoningen gingen met blokken tegelijk tegen de vlakte. En elke ochtend klonk om zeven uur het vrolijke gehamer van de heimachine. Bovenstaand blokje aan de Molukkenstraat waren ze vergeten. Nu moet het er toch aan geloven. Wat gaan we missen?
Tussen 1977 en 1983 woonde ik op het Sumatraplantsoen, dat is vlakbij dit blokje. Op de hoek, rechts van de Electronikadump, was destijds een bakker gevestigd. Ik kwam daar niet graag. De ruim van lipstick voorziene bakkersvrouw gaf namelijk ongevraagd en permanent de buitenlanders de schuld van alles wat mis ging in het land, daarbinnen vooropgesteld de steil dalende omzetcijfers van eigen bakkerij. Volgens mij lag vooral haar zure levenshouding ten grondslag aan de neergang. Bovendien zat op het Sumatraplantsoen, bij de hoek met de Preangerstraat, een áárdige bakker, wat de omzet ook al geen goed zal hebben gedaan. Dat ik regelmatig bij mevrouw lippenstift mijn halfje volkoren ophaalde, was noodzaak. Bij het zien alleen al van het zaterdagmeisje van de aardige bakker, verviel ik namelijk steevast in een hopeloos gestotter en gebloos.
Iets verderop in de Molukkenstraat, twee of drie portieken naar rechts, woonde Wessel. Hij was op de universiteit al politiek actief, zeer apart en zeer links. In 1990 stond hij namens de PvdA kandidaat voor de eerste stadsdeelraad van Zeeburg. Jaren later is hij in zijn woning gestorven als gevolg van koolmonoxydevergiftiging. Rotwoningen waren het, met rotkachels erin.
Weer iets verder naar rechts, pal naast en achter het rode busje, was de bibliotheek Molukkenstraat gevestigd. Ik meen al vanaf 1928. Mijn schoonmoeder werkte daar als jong meisje en heeft in de oorlogsjaren tussen de boeken mijn schoonvader leren kennen die deed alsof hij van lezen hield maar háár zocht. Welbeschouwd pluk ik dus nog altijd de vruchten van het voorbije bibliotheekwezen ter plekke.
Achter de fotograaf, in het hoekpand waar al jarenlang Jongeren Informatie Punt op het vensterglas geschilderd staat, dreven tot ongeveer 1983 twee broers een groentezaak. Zodan en Goedzo werden ze door hun klanten genoemd, naar hun vaste uitroepen bij het overhandigen van appels en prei. Ik weet niet wat er van ze geworden is. Wel weet ik dat in de nieuwbouw tegenover de zure bakker, het echtpaar Zoet is gaan wonen nadat ze in 1979 hun sigarenwinkel op de hoek van de Tidorestraat en de Solostraat, genaamd het Geschenkenhuis, moesten opgeven terwille van de vernieuwing. Misschien wonen ze daar nog wel, met uitzicht op de dichtgetimmerde winkel van de zure bakkersvrouw.
Metz in de buurt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten