Ik zag een wonderlijk tafereel. Een koppel schapen lag niet ver van de Janesloot in het weiland. Ze werden door kraaien en een paar eksters onder handen genomen. Die vogels zaten parmantig op de schapenruggen en pikten die beesten in de nek, zo tussen de oren. De kraaien vlogen van schaap naar schaap om deze behandeling uit te voeren. De eksters maakten mooie luchtsprongetjes, om neer te dalen op een volgend schaap. Ik vroeg aan Jannes, boer in ruste en fietser van hetzelfde ommetje als ik met de hond maak en dus de man waar dagelijks het weer mee wordt besproken, wat dit te betekenen had. Jannes had het ook wel eens meegemaakt en hij kwam met zijn redenering tot twee oorzaken van dit vogelgedrag. Eén: schapenteken. Twee: maden; als schapen in hun eigen poep gaan liggen, blijft dit hangen in hun wol. Vliegen leggen daar weer eitjes op en uit die eitjes komen maden. Ik kon Jannes wel volgen, maar waarom dan alleen in de nek gepikt?
freek voor natuurobservaties.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten