Djoeke 25

Ik loop met Djoeke langs de paden van mijn jeugd. Nee, niet het Binnenpad, dat vroeger door de weilanden slingerde van boerderij tot boerderij; een pad met een tweeplankenbruggetje over de sloten. Een pad dat de boerengezinnen gebruikten om lopend naar de kerk te gaan. Dat pad is verdwenen onder opgespoten zand, met daarop karakterloze nieuwbouw. Ik loop door de Haulster singel, een hakhoutbos op een zandrug. Hier speelde ik vroeger het eindeloze spel van hutten bouwen en landverovertje. Dit was de afgesproken arena voor knokpartijen tussen openbaren en roomsen.
Heel vroeger was dit een gedeelte van een natuurlijke heirweg, die van de middeleeuwse handelsstad Stavoren het noordoosten van Nederland doorsneed, om bij Coevorden over de grens tussen de moren in Duitsland uit te komen. Hier liepen waarschijnlijk de Westfaalse marskramers Clemens en August met hun lapjes, om daarna af te buigen naar Sneek om daar hun eerste winkel te beginnen: C&A.
Streekschrijvers vertellen uit overlevering over vlammende vuren 's nachts op deze singel. Het vreemde volk dat op weg was zong en tierde, het was op stille zwoele zomeravonden in mijn geboortedorp te horen. Dorpelingen trokken de dekens over hun oren.
Op dit pad loop ik met mijn hond, die binnenkort naar het Grote Baasje gaat en zelf ben ik ook niet meer één van de jongsten. Dit alles maakt melancholiek: 'Van oude menschen, de dingen die voorbij gaan'

freek