We gaan deze week de eerstejaars studenten van een Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst ergens uit de Randstad rondleiden. De stichting Tijd die het gedachtengoed van het 'ecokathedraal' bouwen levend houdt heeft dit op verzoek georganiseerd. In het mij toegestuurde programma is een strenge scheiding tussen praktijk en theorie aangebracht. Zo mogen de stapelaars de gasten iets vertellen over stapelen, waterhuishouding en plantengroei en laat de stichting Tijd een kunsthistoricus invliegen om de 'theorie' voor zijn rekening te nemen. Nu is het zo dat ik van stapelen een beetje verstand heb, van waterhuishouding niks en van plantengroei ietsje. Dus ik laat dit programma maar en zal iets vertellen over wat mij ontroert in de ecokathedraal: de dunne lijn tussen orde en chaos en waarom ik een stapelaar en geen metselaar ben: metselen heeft iets vastbeslotends; wie stapelt relativeert, kan iets veranderen, kan weer soepel afbreken en opnieuw beginnen, kan zelfs verplaatsen.
Daar houd ik van en dat ga ik vertellen.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten