Djoeke 26

Ik maak met Djoeke een afscheidstoernee langs plaatsen uit het verleden, waar wij hebben gelopen. Zo was ik gisteren bij de Bosbaan in A'dam. De brede watervlakte lag er helder bij; de gele routebordjes ketsten in de zon, het gras was geurend vers gemaaid. Djoeke en ik liepen daar, net als acht jaar geleden, toen ik een tijdje alleen was met haar. Toen was Djoeke jong, vitaal en nieuwsgierig. Nu is ze voorzichtig, aarzelend en traag. We zitten even aan het water. Djoek legt haar kop op mijn dij. We kunnen lopen waar we willen, maar we ontlopen het lot niet.

freek