Anita was éénenvijftig jaar toen ze overleed aan borstkanker. Dat laatste wist iedereen al tijden in mijn provincie, want Anita deed daar niet geheimzinnig over. Ze werkte zich na de de eerste diagnose nog 'in slag ien e ronte', zoals ze hier zeggen en legde vorige week het loodje, nadat ze van iedereen afscheid had genomen die haar dierbaar was en haar begrafenis tot in de puntjes had geregeld. In ons prachtblad (sinds 1752) verschenen in totaal vijf pagina's met rouwadvertenties.
Tijdens haar begrafenisplechtigheid werd de Internationale en het Mariannelied gezongen, maar ook 'Blijf mij nabij', 'Wat de toekomst brenge moge' en 'Eens als de bazuinen klinken.'
Anita was gereformeerd, sociaal-democraat en gedeputeerde van de provincie Fryslân.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten