18 december 2008
Zorg voor brood
Het is de laatste kerst met brood van Hienkens. Dan doet Henk, de derde generatie Hienkens op de Javastraat 134, de oven voorgoed uit. Het is omwille van de vooruitgang; hij moet wijken voor de renovatie van het pand. Een herstart is niet haalbaar, een kleine twee jaar wachten tikt aan als je richting zestig gaat. Tel daarbij de aanschaf van een nieuwe oven en een been dat trekt en je accepteert het einde van de Hienkensdynastie (die vermoedelijk voor de oorlog in Beverwijk begon - ik zal het de laatste der Hienkens nog even vragen).
Zo'n 34 jaar staat Henk nu in de bakkerij die zijn opa begon in 1947. Met een onverwoestbare opgewektheid schuift hij elke zaterdag bergen vloerkadetten, croissantjes en Australische volkorenbroden over de toonbank van zijn intieme zaakje. December is zijn toptijd: "Coke op de oliebollen?".
Twee hoeken verderop is enkele weken geleden juist een nieuwe winkel begonnen. "Buurtzorg" las ik in de etalage waar voorheen autorijschool Veronica was gevestigd. Wat is dat nu weer voor nieuwlichterij?, was mijn eerste gedachte. In deze tijden van marktwerking en nepvoorzieningen, heeft wantrouwen het interne bewind overgenomen van onbevangenheid. Ten onrechte dit keer.
Deze winkel is opgericht door wijkverpleegkundigen die hun vak naar de gallemiesse zien gaan door aanbestedingen, middlemanagement, geldschrapers en foldertaal. De macht terug aan de beroepskrachten, zo redeneerden de oprichters van Buurtzorg Nederland. En dus leveren verzamelde wijkverpleegkundigen thuiszorg op maat (zonder die malle tijdsdruk van 7 minuten voor steunkousen en wegwezen weer) voor iedereen die zich meldt en die geïndiceerd is.
Een mooi initiatief waar ik de buurvrouw op wijzen zal.
Metz in de buurt
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten