Er glijdt prachtig strijklicht de kathedraal binnen, waardoor onze gestapelde bouwwerken door hun schaduwen meer diepte krijgen.
De oude mollenvanger komt op bezoek; hij moet de paarden op het weilandje tegenover de kathedraal inspecteren. Zijn zoon heeft namelijk een pension voor oude paarden van particulieren die hun beestje in plaats van de slager een oude dag gunnen. Die paarden grazen her en der op gehuurde weilandjes.
De oud mollenvanger komt nu kijken of er nog genoeg te vreten is voor de beesten, of dat ze moeten worden bijgevoerd. Hij ziet het snel; te weinig gras, te waterig en met te weinig voeding.
We raken aan de praat over de (in de ogen van de oude mollenvanger, overdreven) gehechtheid van mensen aan dieren. Veel pensionpaarden die uitgereden zijn, blijven tot hun dood grazen bij zijn zoon, die belt als een paard stervende is of is overleden. De oude mollenvanger moet een beetje lachen om de overdreven rituelen die de eigenaren nog bij hun dode of stervende paard verrichten. Om te voorkomen, zegt de oude mollenman, dat de nabestaanden hun afscheidsritueel nog een dagje uitsmeren, staat zijn zoon de dag na een overlijden van een paard wat vroeger op, slaat een ketting om de benen van het kadaver, trekt het op een vrachtwagentje en hup, naar de destructie in Burgum. Dat ziet niemand, dus niemand heeft er last van en het voorkomt langer gedoe met en rouwbeklag van de eigenaren.
Zijn woorden waren niet helemaal aan mij besteed.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten