Vanmiddag zat Het Parool niet in de brievenbus. Kan een keertje gebeuren en ik maakte er ook geen punt van. Boven gekomen hing ik mijn natte jas op, zette thee en voelde toen een onverwachte opluchting: géén Parool! Vanmiddag géén ingewikkelde slalomtocht tussen de artikelen over Theo van Gogh en het ziekelijke gejammer van Theodoor Holman door, langs de dweepzieke Wildersvleierij van Ayaan Hirsi Ali en de nergens op berustende standaard verwijzingen naar Marokkanen in allerhande artikelen. Nou ja, nergens op. Het is dat rare kijk-mij-eens-het-beestje-bij-de-naam-noemen waar deze lezer in ieder geval een naar en onbestemd gevoel van krijgt.
De krant van Angstig Amsterdam, dat is Het Parool vandaag de dag.
Gelukkig is er in de ochtend de column van Bert Wagendorp in De Volkskrant, een oase van nuchterheid in de aangeschoten mediawereld. Omdat de redactie begrijpt dat je niet alleen maar het einde der tijden kunt aankondigen, bevat Het Parool ook veel cultuur, stukjes over hippe tenten, kekke kapsels en lekker eten. Het helpt niet. De doem overheerst. Het is dansen op de vulkaan.
Metz leest de krant niet
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten