Vanochtend vroeg lag het eerste herfststormpje om het huis. De ramen trilden in hun sponningen, de luiken knerpten in hun hengsels, de deuren hingen in de scharnieren en knarsten in de sloten. Er drupte en klokte ergens iets van water en aanzwellende windvlagen bulderden rond, krassende roeken meevoerend op hun luchtstroom.
Ik lag op de rug in mijn bed en luisterde tevreden naar deze kakafonie van kermisspookhuisgeluiden.
Het huis is al drie eeuwen gewend aan dit natuurgeweld.
freek
18 november 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten