Het was blakstil en de mist was dicht, deze ochtend. We liepen buitengaats, Bijke en ik. Soms verdween Bijke in de mist, dan zag ik haar weer als een schim dichterbij komen. Het verrassende van deze kleine wereld is dat geluiden intens worden beleefd. Het gakken, het krijsen, het fluiten, het vleugelgeruis , gespetter, een plonsje, alles kwam stereo tot ons. Zelfs Bijke, die anders jachtig snuffelend rondloopt, stond voortdurend stil met gespitste oortjes. We waren blinden in een klankvolle wereld.
freek
23 november 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten