Aygun

Vanavond zag ik haar terug op televisie, de mooie jonge Aygun (zo heet ze meen ik) met de hese stem. Ze werd in Istanbul geïnterviewd door Bram Vermeulen van het NOS-journaal. Dat ze nu in Istanbul woont, was geen verrassing. Had ze me zelf aangekondigd. Half augustus, tijdens ons eerste en enige gesprek, vertelde ze namelijk dat ze op het punt stond voorgoed naar Turkije af te reizen. Ze had er genoeg van, van het Hollandse gekanker, van alles eigenlijk maar details vertelde ze niet. Begrijpelijk want zij werkte toen nog bij een bank en ik was maar een klant. Tijdens het gesprekje kwam een man het bankfiliaal binnen. Of hij hier geld kon pinnen. Zij legde hem vriendelijk uit (maar da’s makkelijk met zo’n stem) dat de geldautomaat defect was, waarop de klant vertrok. “Kijk eens aan, vandaag word ik eens een keertje niet uitgescholden!”, meldde ze verrast.
Aygun is niet de enige Turks-Nederlandse emigrante. Zo’n 700 hoger opgeleide Turken verruilden de afgelopen jaren Nederland voor Turkije omdat ze – ook al zijn hier geboren en getogen – alsmaar minder welkom zijn. “Altijd gezeik aan je hoofd over de islam”, zei ze tegen Bram Vermeulen. Waarmee het gesprek van een paar maanden terug is afgerond.

Metz kijkt televisie