Winkel

Ik ben geboren in een historisch huis. Een weduwe vestigde in dat pand in 1753 een winkeltje in kruideniers -en koloniale waren. Dat zaakje liep goed en haar nageslacht zorgde voor uitbreiding van de nering. Zo was op het laatst bijna de hele arbeidersbevolking van de plaats waar ik als kind woonde in dienst van dat nageslacht, dat in mijn jongenstijd mijnheer Cees werd genoemd.
Toen de zaak tweehonderd jaar bestond hieven tientallen leden van het personeel een luidruchtige aubade aan voor ons huis. Ik stond toen achter een raam te kijken en was een weinig trots op ons huis.
Het was geen spectaculair huis en uit reclameoverweging heeft de firma een rustiek pandje, verderop in de winkelstraat gebombardeerd tot het eerste pand van de firma. Ze maakten het mooi old finish , hingen een houten schild, met een witte os daarop, boven de voordeur en een nieuwe mythe was geboren.
Drink hun koffie en thee, spaar hun punten, rook hun tabak, maar geloof die lui van Douwe Egberts niet.



freek