Djoeke 17

Djoeke de hond verdwijnt in de bosjes langs onze ijsbaan en ik hoor haar in de poldersloot daarachter plonzen. Na enige tijd en voortdurend roepen verschijnt ze weer in mijn blikveld, staat stokstijf met gesloten bek, terwijl zoëven nog de tong uit haar bek hing om koelte te krijgen. Ik vermoed een 'prooi' in haar bek, meestal is dat een pluk kuilgras of een plak koeienmest. Voor de zekerheid trek ik haar lippen omhoog: geen gras of mest te zien.
Aan de lijn loopt ze mee naar huis. Als ik naar haar kijk zie ik eigeel uit haar bek druipen. Thuis laat ze haar 'prooi' gedwee los op het grasveldje. Het zijn twee eendeneieren, één gebroken en één heel.
freek