Winnende bal

Niet dat ik me druk maak over de voetbalcompetitie, niet die in Nederland en zeker niet die in Duitsland, al houdt Radio 1 mij vanavond live op de hoogte van de kansen van Werder Bremen op deelname aan de UEFA-cup in het komend seizoen. Nee, ik maak me gewoon boos omdat het oneerlijk is voor NAC, de club waar ik vanwege mijn komaf een beetje vóór ben. Word je na een lange competitie waarin iedereen twee keer tegen elkaar speelt, derde in de eredivisie; telt het niet! Niks spelen in de UEFA-cup tegen wie-weet Werder Bremen, nee, eerst nog zes keer winnen van diverse ploegen die je al lang achter je gelaten had. Denk je in: de kopgroep van drie man wordt bij het ingaan van de laatste kilometer staande gehouden door de wedstrijdleiding, net zo lang tot de achtervolgers weer aansluiten. Zo jongens, laat nu maar zien dat je echt bij de beste drie hoort!
Slechts één andere sport op één plek kent zo'n dwaze regel. Tafelvoetbal op de camping in de Provence. Het was een beslissend duel. Ik leidde met 6-2 tegen mijn zoon maar stelde het grote juichen nog even uit. Beleefd toch? Mijn zoon dacht er anders over. Terwijl hij de laatste bal het veld in kieperde, riep hij: "Winnende bal". Waarna hij scoorde en ik had verloren.

Metz over voetbal