Waterschapsverkiezingen

De waterschappen, zo zegt een meneer op de radio, vinden het jammer dat de mensen in het land niet via internet mogen stemmen bij de komende waterschapsverkiezingen. Op dijkgraaf en ingelanden. De opkomst is altijd zo treurig laag en nu zou het misschien beter worden dankzij het gemak van internet. Maar daar heeft de boze staatssecretaris een stokje voorgestoken. Als goedmakertje gaat de staatssecretaris nu wel de waterschapsverkiezingen onder de aandacht van de mensen brengen. Dat zeggen waterschap en staatssecretaris allemaal zonder in een proestbui te schieten.
Oppassen dus. En niet gaan stemmen uiteraard. Want er is maar één verkiezing die meer ruikt naar karren met houten wielen en vervuilde boerenweteringen dan de verkiezing van de provinciale staten en dat is de waterschapsverkiezing.

Metz luistert radio

jack met de grote bek

Ik kan er niks aan doen, maar ik lig vaak in een deuk om Jack van Gelder. Hij lult je de oren van je kop en is soms nog leuk ook. Heel anders is het gesteld met zijn gasten: de analytici. Ze debiteren over de gespeelde wedstrijd dezelfde onzin als ik in de kroeg, bij wijze van spreken. Ze maken het wat moeilijker met woorden als doordekken en de punt naar voren, maar verder is het allemaal prietpraat achteraf. Wat ik nou wel's van die analytici zou willen horen is de verklaring hoe het komt dat Rusland Nederland van de mat veegt en later zelf weer klop krijgt van de Fransen, waarvan de Nederlanders weer dik hebben gewonnen. Veel verder dan de vorm van de dag en wel of niet in een flow zitten, komt men niet.
En daar is geen kunst aan.

freek

Djoeke 20

Ik sta op een polderdijk, in het midden van nergens. Voor mij, vlak groen grasland tot aan de horizon; boven mij, jagende wolkenluchten en naast mij is Djoeke bezig om geluidloos, maar met passie een muizennest op te graven. Ik sta roerloos met mijn kop tegen de strakke noordwestenwind in. Uit het weiland voor me stijgen als jachtvliegtuigen twee grutto's op en gaan drie meter boven mij hangen en schreeuwen hun waarschuwingsschreeuw. Nu zie ik ook een koppeltje van zo'n acht grutto's, in het weiland voor me, scharrelend fourageren.
Ik sta, de wind buldert, de twee grutto's schreeuwen monotoon.

Daar kan geen Tibetaanse gebedsmolen tegenop.

freek

Rusland-Spanje

De demonstratie van Guus was gisteren grandioos. In het laatste gedeelte van de wedstrijd, toen Rusland reddeloos was, posteerde Guus zich aan de zijlijn en keek als een veldheer over het ruïneuze slagveld. Hij verschool zich niet somberend in de dug out, maar liet het volk en de spelers zien dat, ook in slechte tijden, hij op zijn post is en het leed van de verloren wedstrijd incasseert. Werd Johan C. in zijn tijd als Verlosser gezien, Guus étaleerde ook zijn messiaanse kant: hij nam de zonden en het verdriet van de wedstrijd op zich. Daar wordt in Rusland straks een icoon van geschilderd.
freek

Niet meer zeggen (6) - laat zijn

"Laat duidelijk zijn dat...". Of: "Laat één ding duidelijk zijn: ..."
Politici en voetbaldeskundigen mogen dit graag zeggen. Onlangs zaten Hans van Breukelen en Danny Blind in een tv-programma om het meest "Laat duidelijk zijn dat" te zeggen. Meestal volgt er dan iets onduidelijks. "Laat duidelijk zijn dat tactiek zonder fysiek tussen je oren moet zitten".

Metz kijkt televisie

de laatste woorden 5

De laatste woorden in ons prachtblad (sinds 1752) gewijd in een rouwadvertentie aan een dierbare overledene:


Stil en onopgemerkt sloop het
naar binnen,toen het werd
opgemerkt viel er weinig
meer te beginnen.


freek

stapelen 44

Thema's in de ecokathedraal

(klik aan voor vergroting)

Oud en moe en ...

Jong en groeikracht

Niet af en ...

Klaar

Ordening en ...

Chaos

freek

Over Rita's Logo...

...heeft Kay lang nagedacht en toen was hij er uit: het werd een schild in de kleurenbanen: rood, wit, oranje en blauw en met de opdruk Trots op Nederland. Het maakt een ouderwetse indruk, maar dat is de bedoeling van Kay. Een schild is bedoeld om af te weren en dat wil Kay ook suggereren; het kleine Nederland fier in een woelige boze wereld, achter het beschermende schild van Rita. Vroeger hielp een schild, nu niet meer, maar de symboliek is duidelijk.


Een tip voor Kay om het beeld van Rita, verder te vervolmaken: in het marathonschaatsen, draagt de leider van het klassement het spruitjespak (net zo als de bolletjestrui, maar dan met spruitjes), omdat de schaatsmarathon door een groentenveiling wordt gesponsord.
Voor Rita het spruitjes mantelpakje, dat maakt het beeld completer.

freek

Guus

Opeens viel het me op, bij het zoveelste shot op de trainer van het Russische elftal: hij lijkt als twee druppels water op Ollie B. Bommel. Die bolle ietwat hangende wangzakken; dat delicate mondje, de hulpeloze gebaren van de korte mollige, harige armen, het opgevulde postuur, in alles is heer Guus de evenknie van heer Ollie.
Alleen, heer Hiddink paart de grandeur van heer Bommel met de slimheid van Tom Poes en de ijdelheid van markies de Canteclair en dat hebben we geweten.

freek

leve de natuur 51

Wie mijn tip heeft gevolgd en op de website van de Vogelbescherming de ontwikkelingen heeft gezien van o.a. een broedende steenuil en torenvalk, weet dat het enig overgebleven steenuiljong gisteren is uitgevlogen. Het was alleen omdat drie broertjes/zusjes het loodje legden en daarna werden opgegeten door moeder/vader/laatste kind.

De uitvlucht van het jong vond ik een ontroerend moment. Het steenuiltje zat om 4.45 in de nacht op de vliegplank en schuifelde nerveus heen en weer, schudde zijn veren en vloog het duister in. Na ongeveer één minuut kwam het nog éénmaal terug op de vliegplank, schreeuwde twee keer z'n uilenschreeuw en vertrok voorgoed in een toekomst zonder mij.

Ik had haar wel bij me willen houden!

freek

Leve de natuur 50

Het is hoogseizoen in de natuur. Het groen is groener dan de groenste Wascostift, behalve dan de weilanden die pas gemaaid zijn, want die zijn licht geelgroen. Ik loop langs het kanaal en zie in de berm een bonte verzameling bloemen die mij onbekend zijn: klokjes, trosjes, kelkjes, kruisbloemigen in kleuren en maten. De vrachtschepen die hier langs komen hebben het zaad aangedragen, uit andere landen en streken. Dat is ontkiemd, heeft wortel geschoten en een Friese berm een exotische aanblik gegeven.

freek

Rita moet slaan van Kay

Mevrouw Verdonk heeft een persoonlijke brief op internet gezet, waarin haar vroegere adviseur en kameraad Ed Sinke de oren worden gewassen. 'Doe dat nu', had Kay gezegd, 'want die Ed maakt jou zwart in Elsevier en over mij zegt hij dat ik bergen geld aan je verdien. Ik schrijf wel een conceptje.'
Welnu, de brief van Rita gaat over verdwenen geld, leugenachtigheid en nog wat van die LPF-thema's, maar één alinea licht ik er uit vanwege de verifieerbare onjuistheid.


- Mijn herhaalde verzoeken aan Ed Sinke om verantwoording werden steeds afgewimpeld. Op een gegeven moment had ik er genoeg van en eiste op hoge poten de toegezegde verantwoording.-


Je kan veel van Rita zeggen, haar toon is wel's hoog, maar hoge poten?
Nou nee!


freek

stapelen 43

(klik aan voor vergroting)

Op 17 juni 2008 om 11.30 is 't Heerlijk Zitje door Berend al eerste in gebruik genomen. Gebouwd van zo'n vijfentwintig trottoirbanden van ruim een meter, is het een designbank geworden, die zo uit de stal van meubelfabriek Gelderland lijkt te komen. Voor de bank hebben we een salontafel gemaakt om de benen op te leggen of een thermosfles op te zetten.

freek

Achter de voordeur

Binnenkort melden zich voor mijn voordeur ambtenaren die áchter mijn voordeur willen komen. Elke zichzelf respecterende gemeente kiest tegenwoordig een wijk uit waar de onderdanen deur achter deur worden gevisiteerd. Ik woon in zo'n wijk. "Achter de voordeur in de Indische Buurt" heet het project dat ruim 1 miljoen euro kost. Mijn postcode geeft aan dat ik doorgelicht moet worden. Heb ik schulden? Sla ik mijn dochter? Ben ik eenzaam? Gek? Zou ik niet eens moeten gaan werken? Mis ik subsidie?
Iets in mij verzet zich tegen deze individuele benadering op collectieve basis. Niet dat ik erop tegen ben om bij eenzame, ongelukkige, subsidies-mislopende, werkloze, gekke, onder schuldenlast gebukt gaande, meppende ouders aan te bellen en zodanig druk uit te oefenen dat de handjes voortaan op correcte wijze uit de mouwen worden gestoken.
Integendeel: direct doen!
Maar dan wel op grond van aanwijzingen en niet op grond van postcode.

Metz achter de voordeur

Djoeke 19

De bijna dichtgegroeide sloot komt haaks op de weg uit, waar ik met Djoeke (hond) loop. Langs de sloot groeien elzen en laag hakhout. Uit een els maakt zich een vogel los en scheert statig en geruisloos over de sloot. De moedereend waarschuwt op tijd en de buizerd doet iets wat ik nog nooit heb gezien. Hij vliegt laag verder over de sloot en struint zo het water af. Daarbij maakt hij gebruik van de sterke tegenwind waar hij als een vlieger schuin tegenaan hangt. Hij vordert langzaam, door zo nu en dan een trage vleugelslag te maken. Op het einde van de sloot en de elzensingel, zo'n tweehonderd meter verderop, staakt hij zijn lage zoektocht en schroeft omhoog de stapelwolken tegemoet.


freek

Rare mensen

Waartoe dient de Partij van de Arbeid?
Daarover praten leden van de Partij van de Arbeid graag.
En veel.
Ik zou zeggen: om linkse dingen te bereiken voor de arme mensen. Beetje eerlijk delen van werk en eten over de hele wereld, dat soort zaken. Nederland lijkt mij voor de socialisten klaar, daar is intussen obesitas het grootste probleem. Of de prijs van dieselolie.
Volgens de afdeling Amsterdam van de Partij van de Arbeid biedt Nederland nog genoeg werk voor de socialisten. Zo begrijp ik uit de uitnodiging voor een debat genaamd "Homo zijn in Amsterdam", die ik per email wel vier keer mocht ontvangen.

Debat, met speciale aandacht voor de volgende onderwerpen:

- Verenigbaarheid van religie en seksuele geaardheid
- Weerbaarheid en bespreekbaarheid
- (Maatschappelijke) acceptatie
Het debat zal vooral ingaan op vragen hoe dit te bereiken voor alle Amsterdammers.

Wat wil de Partij van de Arbeid in Amsterdam bereiken voor mijn buren en mij?
Weerbaarheid! Gauw vergeten. Voor je het weet heb je een PvdA-weerbaarheidscorps.
Bespreekbaarheid! Van elke Lou de Palingboer die veelwijverij combineert met de belofte van hoofdprijzen in de hiernamaalse Lotto.
En acceptatie van - naar ik aanneem - de homosexuele medemens.
Acceptatie, raar woord in dit verband.
"Ik vind uw bod onder de maat maar vooruit, ik accepteer het".
"Als die hotelkamer met uitzicht op zee al bezet is, accepteer ik de kamer met uitzicht op de vuilnisbelt."
Ik accepteer dit debat niet. Het gaat namelijk niet over homo's in Amsterdam. Dat is een smoes. Het gaat over rare mensen in de PvdA.

Metz van de partij

Oranjebal

Ik woon in een klein dorp, maar wel in de Dorpsstraat, dus er ontgaat mij niets. Zo zie ik dat solitaire Oranjesupporters, op weg naar het café om op groot scherm de wedstrijd te zien, schuchter en geluidloos mijn straat op en neerlopen om te wachten op afgesproken oranjevrienden waarmee dan collectief de kroeg kan worden besprongen. Het is mij opgevallen dat drie man al genoeg is om de knop om te draaien en een echte zingende supporters te worden.

Om drie uur 's nachts word ik dan weer wakker, als onder de dekmantel van de nacht, de collectiviteit van de groep en de drank in de mik, door dezelfde mannen luid schreeuwend mijn huis weer wordt gepasseerd, waarbij een enkeling een korte stop maakt om te urineren.

freek

de laatste woorden 4

De laatste woorden in ons prachtblad (sinds 1752) in een rouwadvertentie gewijd aan een dierbare overledene.


een keer meten
een keer zagen
een keer spijkeren en het zat
dat was onze ....
mens, vriend, muziekman, timmervakman.

freek

Djoeke 18

Vrouw met vriendin naar België, om onbestemde dingen te doen, dus ik trek de provincie in met Djoeke. We beginnen in het vroegere veenafgravingsgebied bij Munnekeburen, dat op de grens met Overijssel ligt. Djoeke en ik doen een wedstrijd: wie het eerst wat bijzonders ziet. Ik zie het eerste een ree, die in de onderwal van de vaart rustig aan sappig groen zit te knabbelen. Zo rustig dat het dier pas opkijkt als ik op 15 meter sta. Het kijkt even en huppelt, danst bijna, gracieus het struikgewas in. Djoeke snuffelt gewoon door en heeft niks in de gaten: 1 - 0 voor mij. Even later staat Djoeke stokstijf en kijkt gebiologeerd naar het hoge riet. Ik zie ook nog net op tijd een vosje wegglippen, maar ik ben te laat: 1 -1. Maar als Djoeke even later in een petgat water staat te slobberen ziet zij weer niet de ringslang die, als een klein monster van Loch Ness, zich monter aan de oppervlakte van het water kronkelend voortbeweegt. Eindstand 2 -1 voor mij.
We gaan door naar Lemmer, waar ik bij die goeie visboer gulzig twee Hollandse Nieuwe achterover sla, om daarna door te rijden naar Stavoren om met Djoeke een tijdje op het havenhoofd te zitten turen en mijmeren. Het is helder en aan de horizon zien we de bomengroepen van de overkant: tussen Andijk en Enkhuizen vermoed ik. In het zuiden hangen loodgrijze wolken.
Via de bossen van Huisterheid (Fr) keren we moe maar voldaan huiswaarts.

freek

Rita komt weer...

...naar Deventer, Zoetermeer en Hoofddorp en dat was ook de bedoeling van Kay. Nadat de eerste publiciteitsslag was geslagen, is het nu langzamerhand tijd voor de follow up. Dus wordt de draad gewoon opgepakt en trekt Rita de provincie weer in, want daar zit volgens Kay de grootste doelgroep en dat is ook zo. Nergens wordt een gevoel van onveiligheid, zo sterk ervaren als in die streken die relatief veilig , rustig en overzienbaar zijn, want gottegot, het kan elk moment ook onze kant opkomen. Net als Rita-fans, zijn ook Oranje-fans (die raar uitgedoste) in hun ziel archetypische plattelanders, die hechten aan vaste rituelen ('kampioenè, kampioenè'), veilige structuren (de oranjecamping), ontzag voor gezag uit eigen kring.('Marcóó van Basten', klap, klap, klap) en een onstuitbare hang naar de klederdracht van het eigen dorp (oranje kazen, kronen, trommelhoeden en hoera-petten).

freek

stapelen 42

Berend en ik waren bezig met 't Heerlijk Zitje' (volgende week een foto) te herstapelen, toen Johan er bij kwam met een verzoek of we hem wilden helpen met het drijven van z'n schapen naar de scheerplek, waar Joop de schapenscheerder ze zou 'knippen en scheren'. Johan heeft schapen van een Frans ras, dat alleen voorkomt op een Frans eiland ergens voor een Franse kust. Die schapen zijn kleiner dan een Tesselaar, maar watervlug en het was Johan en z'n vrouw niet gelukt ze bijeen te drijven. We hebben dus de stenen in de steek gelaten om opschaapjes te gaan jagen.
Het mislukte twee keer om ze als kleine kudde te verplaatsen, omdat er toch net één weer ontsnapte, door met een kamikazeactie door onze linies te breken. Daarom hebben we elk schaap bij kop en kont gepakt en persoonlijk afgeleverd bij de scheersalon. Daar gleed de tondeuze van Joop soepel door de wol. De stapelaars maakten zich nuttig door kop en poten te klemmen. Berend kreeg nog een vinger in de tanden van de tondeuze, maar dat gaf niet zei Berend want vette wol zuivert en stelpt het bloeden.
Na drie kwartier zat de wol in vuilniszakken en wij aan de koffie.
Van stapelen kwam niks meer.

freek

Wel Oranje

Ik zat gisteren strak 8.45 voor de buis. Biertje in de koelkast en één in het vriesvak voor de snelle trek. Oranjegekte is met mate aan mij besteed. De wedstrijd gaf aanleiding om nog een paar flesjes open te trekken, maar dat doen we niet. Het is tenslotte maandag. In het Jodelland zelf was het wel bal. Voorafgaand aan de wedstrijd, reed ik van A'dam terug naar de provincie en de zenders deden aan voorbeschouwing. Daartoe had men verschillende verslaggevers op HBO niveau en met een diploma van de School voor Journalistiek op zak, uitgezet op de plekken waar de fans in Bern zich bevinden: het plein met de schermen, het plein voor het stadion en de Oranjecamping.
En overal hoorde ik hetzelfde geluid, het unisono produceren van een dierlijke klank, die nog het meest leek op het geluid van een klaaglijke koe in de ochtendnevel bij een sloot, net voor het melken: 'Waaàhhh'
Het eenvoudig mee te zingen ólé, olé,oléolé, had nu plaats gemaakt voor het nog simpeler:
'Waaaàhh, waaaàhh'.
Onze verslaggevers kregen er geen genoeg van om dit geluid vol de ether in te krijgen en als het even stokte pookten de verslaggever het wel weer op.
Vraag: 'Waar beginnen jullie 's ochtend mee?
Antwoord: Bier!
Vraag: 'En waarmee eindigen jullie'
Antwoord: Acht pils!
Na dit diepte-interview mocht men dan graag weer zichzelf zijn:
Waaaàhh, waaaàhh, waaaàhh...


freek

Tochtje

De ms Dikkop (6 m lang, 13 pk) vertrok 's ochtends van haar thuishaven, tufte genoeglijk de Wielen over, de Koevorde werd tjoekend genomen en binnen het uur passeerde het stoere schip met haar twee bemanningsleden het dorp Woudsend, alwaar de Friese vlag van de toren wapperde, omdat het dorp de veertien Friese skûtsjes op bezoek had. Via het Slotermeer werd Balk bereikt.
Dit is het dorpje dat Herman Gorter (1864 -1927, dichter, classicus, politicus, sportman, het kon niet op) inspireerde tot zijn beroemde episch gedicht Mei:

Een nieuwe lente
en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht'
In een oud stadje, langs de watergracht... .

Nu is Balk geen stadje, maar een dorp, maar de gracht er doorheen mag er wezen, met haar leilindes en oude geveltjes, dus de Dikkop temporiseerde en gleed traag langs al dit moois. Eigenlijk is dit watertje de monding van een afwaterriviertje van stuwwal Gaasterland: De Luts.

Na Balk verandert het landschap. De Luts gaat met hoge geërodeerde oevers door de bossen van Gaasterland, de kruinen van de bomen raken elkaar bijna en langs de oevers groeien metershoge varens. En dan het licht: komend vanuit het blikken schelle zonlicht boven het open water, hangt hier de fluwelen schemer van het regenwoud. Voor ons vliegt, kobaltblauw, een ijsvogeltje op, vanuit de oever. Een dampende straal zonlicht vangt het vogeltje een moment in al zijn glorie. Gods adem strijkt hierover het water, vinden de twee bemanningsleden, alhoewel ze niet gelovig zijn.

freek

Geen Oranje

...1-0...

...2-1...

...2-2...

Zonder een spoor van Oranje te tonen, is mijn Vogelaarstraatje in de ban van het EK-voetbal. De eerste dag was het direct raak: Portugal tegen Turkije. Ik telde twee Turkse en twee Portugese vlaggen. Een gelijkspel.

Metz in de buurt

Kerst

...Het Parool, donderdag 5 juni...

En wij maar denken dat het GVB over de trams en de bussen ging.

Metz leest de krant

Spoed

Donderdagavond was er zowaar een spoeddebatje in de Tweede Kamer over het opzetje van Kay (zie 4 juni en 5 juni). Rechts (VVD, PVV) had daar op aangedrongen. Het bleek allemaal iets anders te liggen dan Rita tegen de gristenmannen van imitatie-P. en W. had beweerd. 'Dat geeft ook niet', had Kay gezegd, ' blijf ernstig en verongelijkt kijken, als de VVD en PVV om strijd jouw zaken behartigen , maar neem wel ruim de tijd voor het t.v.-interview van Den Haag Vandaag'. Rita liep dus voor het einde van het debat de Kamer uit om in alle rust haar t.v.- exposure te halen. Toen de andere kamerleden dit in de gaten kregen, hielden ze snel op met hun debat.
Verneukt door Kay.

freek

Bedreigingen

Rita gaf nogal hoog op van de bedreigingen in onze hoofdstad Leeuwarden.
Ach, daar waren zo'n zestien demonstranten van het krakerstype. die schreeuwden wat, trommelden op de ramen en droegen spandoeken waaronder een enkele smakeloze. Eén spandoek vond ik wel treffend en dat ging over Rita's opvattingen over vreemdelingen: Niet linksaf, niet rechtsaf, maar recht de zee in'. Kort door de bocht, maar een tekst op een spandoek is geen essay.

freek

Brillenpechgeluk

Nadat vanmorgen de brillenwinkelmevrouw mijn bril dusdanig scheef had gebogen, dat hij weer kaarsrecht op mijn neus paste, wuifde zij mijn vraag om de rekening weg. Dat was een fijn moment. Niet omdat ik niets hoefde te betalen, dat wist ik van tevoren al. Maar het toneelstukje er omheen, dat is zo fijn om in mee te spelen. Het verschijnsel ‘gratis hulp bij kleine brillenpech’, heb ik tien jaar geleden ontdekt. Het gebeurde in New York, tijdens een wandeling door Little Italy om precies te zijn. Door een onhandige beweging van mijn reisgenoot, raakte het pootje van zijn bril los van het montuur. Om de hoek was een brillenwinkel; kwam dat even goed uit. De eigenaar nam bril en pootje in ontvangst alsof het een bestelling betrof en maakte er met behulp van zo’n miniatuurschroefje weer een hele bril van. Zonder te betalen verliet mijn reisgenoot de winkel, vriendelijk uitgezwaaid door de brillenmaker.
“Moet je die man niet iets betalen?”, vroeg ik.
De reisgenoot keek mij verbaasd aan. “Wist je niet dat alle brillenwinkels over de hele wereld de afspraak hebben dat kleine reparaties altijd direct en kosteloos worden uitgevoerd?”.
Sindsdien loop ik in vreemde steden altijd even een brillenwinkel binnen met in mijn handen een bril met een pootje dat ik om de hoek een beetje krom heb gebogen. In Barcelona, Riga, Milaan, Avignon, Doetinchem, Brisbane, overal en altijd herstelt een brillenmeneer of brillenmevrouw opgewekt het euvel en slaat elk verzoek om een rekening met een soepel handgebaar in de wind. Voelt u zich weleens wantrouwend jegens de mensheid, benadeeld of gewoon een beetje sip? De brillenwinkelier zet je weer op het goede been.

Metz in de winkel

Kay doet z'n best

Het is niet goed voor de beweging dat er al een week stilte is rond Rita. Een beweging moet wel bewegen. Maar gisteren liet Kay weer van zich horen. Hij liet Rita opdraven bij de twee gristenmannen die P. en W. vervangen om, zoals de mannen een dag eerder aankondigden, over haar tour door Nederland te spreken. Maar vlak voor de uitzending, zoals de mannen gisteravond zeiden, wilde Kay het over het intrekken van de bewaking hebben, en dat deed Rita dus. Kay hanteerde een tweesnijdend zwaard: Rita als slachtoffer en Den Haag als boeman.
Rita kweet zich ernstig van haar taak: zwaar en humorloos.

Vroeger hadden deze opzetjes nog een beetje kwajongenspret in zich.
Ouderen onder ons kennen wellicht nog Ernst Bakker, nu burgemeester van Hilversum, daarvoor kamerlid en daarvoor chauffeur en spindokter van Jan Terlouw, die weer eertijds voorman van D'66 was.
Die Ernst reed Terlouw naar een spreekbeurt in het kader van de Tweede Kamerverkiezingen en zag onder het rijden een schaap dat in een sloot geraakt was. Hij stopte de auto, belde een fotograaf van het ANP; de mannen wachtten tot die was gearriveerd, waarna Terlouw manhaftig te water ging om het schaap op het droge te helpen. De volgende dag een foto op pagina één. Ernst is voor zijn toegewijde en inventieve houding goed beloond.

Dus Kay, verzin iets met een schaap of desnoods met een geit.

freek

stapelen 41

Toen mijn moeder nog levend en in goede doen was, mocht ze graag vertellen over haar meisjesjaren. Zo ging ze als 'bakvis' graag met haar vriendinnen wandelen Het eindpunt was een kleine uitspanning buiten het dorp, geheten 't Heerlijk Zitje'. Daar waren ook de jongens van het dorp naar toegewandeld, zodat er gegiecheld en gemonsterd en stoer gedaan kon worden. Mijn moeder vertelde dit met glimoogjes. Ze is inmiddels dood en 't Heerlijk Zitje' is gesloopt en op haar plek ligt nu het Knooppunt Joure. (A'dam - Groningen)

Gisteren was ik bezig, in de ecokathedraal, om van trottoirbanden een grote hoekbank te maken. Dat kostte mij veel inspanning en ook het weer zat niet mee, want we werden weggespoeld door een knetterende onweersbui. Maar het komt af en dan ga ik die bank 't Heerlijk Zitje noemen. Dat hoeft verder niemand te weten.

freek

Ongelukje

Gisteren heb ik me één en ander uit laten leggen over het bombardement op Nijmegen in 1944. Net als in Rotterdam in 1940 werd hierbij de historische binnenstad in puin gebombardeerd en vielen er het zelfde aantal slachtoffers, achthonderd, waarbij moet worden aangetekend, dat er waarschijnlijk meer slachtoffers in Nijmegen waren vanwege ongeregistreerde onderduikers.

Er is ook een verschil tussen het bombardement van Rotterdam en dat van Nijmegen: in Rotterdam waren het de Duitsers die gooiden, in Nijmegen de geallieerden. Het laatste bombardement was een vergissing en de Nijmeegse bevolking werd niet geacht te klagen, omdat het een 'vriendschappelijk' bombardement betrof.

Het Rotterdamse bombardement wordt tot op de dag van vandaag nog volop gebruikt om de laaghartigheid van de Duitse inval aan de kaak te stellen en de gevolgen daarvan op burgerslachtoffers. Nijmegen mag, wat mij betreft, als exempel dienen voor de barbarij van het oorlogsbedrijf en het verdriet wat daardoor wordt aangericht.

freek

Vrijheid van

Heel even, sorry hoor, maar misschien zie ik het fout: kunnen we die actie van Theo Maassen nu plaatsen in het kader van het beschermen van de vrijheid van meningsuiting? Die zo onder druk staat. Dat hij zijn mening niet vrijelijk kan uiten als camera's klikken? Of moeten we het andersom zien? Dat hij tégen de "vrijheid van" is nu hij een prijscamera vernielt? En was die fotografe trouwens eerder niet betrokken bij iets met islamitische vrouwen zodat die tweeëndeling van de lens achteraf een verzetsdaad is van jewelste? Moeilijk hoor.
Ik hou het er maar op dat je met je poten van andermans spullen afblijft.

Metz volgt het nieuws

Leve de natuur 47

De mollenman had zijn klemmen gezet en kwam even buurten. Johan, die, na een carrière als programmamaker bij de t.v., zich nu toelegt op het houden van schapen, kippen, poezen en nog wat, had een goed gesprek met hem over de zegeningen van het kipgebeuren. Daar wist de mollenman over mee te praten. Ook de bezwaren die Johan aanvoerde, dat kippen, of liever gezegd kippenvoer, ratten aantrok, vielen bij hem in het potje. De mollenman had zelf ook nog een sterker verhaal; onlangs had hij vier kippen in het hok gevonden met een afgebeten kop. Dat kon geen vos zijn, aldus de mollenman, want die vreet de kippen aan. Het moest een bunzing zijn, want die zuigt ze leeg, was zijn conclusie. Johan kon dit alleen maar beamen.

freek

Twans Tunnelvirus

NOVA bood vrijdagavond 30 mei een gesprek met Henk Jochemsen, bijzonder hoogleraar medische ethiek en lid van de ChristenUnie, en Caroline Haasbroek, drager van een erfelijke vorm van borstkanker. De journalist/presentator heette Twan Huys. Aan de orde was de vraag of je bij deze vrouwen embryo's mag uitselecteren op dit genetisch materiaal.
Het was een bijzonder gesprek. Niet vanwege de standpunten of achterliggende belangen bij dit onderwerp, waar je trouwens uren over zou kunnen, wat zeg ik?, móéten debatteren. Nee, het was bijzonder omdat het in vijftien minuten liet zien hoe vast het tunnelvirus (tot nu toe voorbehouden aan rechercheurs van politie en rechters) zich heeft genesteld in de Nederlandse journalistiek. Crucify him!!

Twan Huys: "Waarom vindt u dat vrouwen gedwarsboomd moeten worden als het gaat om deze medische techniek?"
Henk Jochemsen: "Het gaat natuurlijk om meer dan alleen de betreffende vrouwen wiens situatie duidelijk invoelbaar is. Het gaat daarbij om iets heel ernstigs en men wil graag een gezond kind hebben. Dat wil alle ouders en dat is heel begrijpelijk. Maar het gaat natuurlijk om veel meer dan dat. Het gaat om een nieuwe techniek waarbij de deur wordt opengezet voor het selecteren van ongeboren leven op een aandoening waarop een verhoogde kans bestaat en ..."
Twan Huys: "De verhoogde kans is 80%, 85%".
Henk Jochemsen: "Ja, 60 soms, 40 soms en..."
Twan Huys: "Mevrouw Haasbroek, wat zijn de cijfers die u hoort?"
Caroline Haasbroek: "Het kan variëren inderdaad maar toch wel tussen de 60 en 85% ".
Henk Jochemsen: "Dat is de discussie en dan ziet u gelijk hoe die dingen gaan. Het is een kansbepaling. Tot nu toe was het alleen toegestaan bij ziekten waarbij er 100% zekerheid was dat die op zouden treden".

Twan Huys (hij richt zich tot meneer Jochemsen): "Kunt u uitleggen aan mevrouw Haasbroek persoonlijk, waarom u vindt dat zij niet voor deze medische behandeling in aanmerking kan komen?"
Henk Jochemsen (sprekend tot mevrouw Haasbroek): "Ik vind dat er in Nederland een beleid gevoerd moet worden dat gebaseerd is op ethische principes. Een ethisch principe is er niet alleen om mensen te helpen een gezond kind te krijgen, maar daar zitten natuurlijk ook andere principes aan vast die te maken hebben met de bescherming van het leven, maar óók met het soort maatschappij waar wij in wonen. Ik vind dat, als wij toe gaan naar een samenleving waarin vóór de geboorte kinderen, embryo's, geselecteerd worden op erfelijke aanleg van een ziekte en dan weggeselecteerd worden als er een verhoogde kans is op een bepaalde ziekte, dan vind ik dat een samenleving die niet wenselijk is."
Twan Huys: "Mevrouw Haasbroek?"
Mevrouw Haasbroek: "Ja, ik vind dat het percentage van 80% een beetje gebagatelliseerd wordt.(...) Mensen met deze erfelijke ziekte hebben er een lange lijdensweg op zitten en hebben dit als laatste hoop".
Twan Huys: "Dit betekent dus dat de ChristenUnie het nu tegenhoudt terwijl er een heleboel leed bespaard kan worden door deze techniek?".
Henk Jochemsen: " Ja, maar ook leed veroorzaakt. Deze embryo-selectie is een weg die niet eenvoudig is .. "
Twan Huys: "Maar daar kiest mevrouw voor. Mevrouw mag toch zelf die keuze maken. Of niet?"
Meneer Jochemsen: "Nou..., dat is de vraag..."
Twan Huys: "Van ú niet, dus".
Henk Jochemsen: "Dat is de vraag. Kijk, medische behandelingen vinden plaats op basis van indicatie en op basis van criteria en op basis van ethische principes..."
Twan Huys: "De vraag is: mevrouw Haasbroek is 36 jaar. Welk leed kan zij zichzelf berokkenen of anderen als zij deze techniek toepast?"
Henk Jochemsen: "Nou het gaat niet alleen om deze individuele gevallen. Je kunt namelijk beleid niet voeren ..."
Twan Huys: "Misschien kunt ú het haar zelf uitleggen?"
Henk Jochemsen: "Nou ja, ik probeer u uit te leggen: het gaat niet alleen om mensen die hier zitten. Het gaat om het type samenleving dat je wilt en dan moet je niet beginnen met het oprekken van de grenzen van waar we nog embryo's mogen selecteren. Ik denk dat we aan de kant van de diagnostiek, de zorg en de behandeling extra aandacht moeten geven. Doden van embryo's is geen oplossing voor het leven."
Twan Huys (hij richt zich tot mevrouw Haasbroek): "Zit u in tijdnood?"
Caroline Haasbroek: "Ja, ik zit zeker in tijdnood."
Henk Jochemsen: "U heeft embryo's laten invriezen, begrijp ik."
Caroline Haasbroek: "Ja, dus het alternatief is dat ik daar zwanger van word, zonder embryoselectie, en dat ik dan een vlokkentest laat doen en het risico is dan dat de foetus na 12 weken geaborteerd wordt."
Henk Jochemsen: "Maar u kunt het toch ook geboren laten worden. Over 25, 30 jaar zijn er wellicht meer mogelijkheden. U kunt er toch ook mee leven! Ik snap wel dat het belastend is. Ik begrijp dat heel goed."
Twan Huys: "Hoor ik u zeggen..., zegt u nu tegen mevrouw Haasbroek: het moet voor u geen probleem zijn een dochter te krijgen die dezelfde ziekte heeft..."
Henk Jochemsen: "Ik zeg niet dat het geen probleem moet zijn..."
Twan Huys: "Dat zei u net!!"
Henk Jochemsen: "Nee, ik zeg: dat is een mogelijkheid. Er is geen oplossing zonder problemen".
Twan Huys: "Bent u zelf vader van kinderen?"
Henk Jochemsen: "Ja."
Twan Huys: "Heeft u ook een dochter?".
Henk Jochemsen: "Ja."
Twan Huys: "Stel voor. Uw dochter heeft dit gen en die zegt: Pa, u kunt me wat, ik laat me deze behandeling niet ontzeggen. Zegt u dan: dat verbied ik je dat?"
Henk Jochemsen: "U trekt het helemaal in de sfeer van persoonlijke opvattingen."
Twan Huys: "Maar natuurlijk. Het gaat toch om een persoon..."
Henk Jochemsen: "Nee het gaat om beleid..."
Twan Huys: "Er zit een persoon tegenover u!!".
Henk Jochemsen: "Ja, dat besef ik wel..."
Twan Huys: "Maar U spreekt als een technicus over een mevrouw die ziek is en...."
Henk Jochemsen: "Nee ik spreek niet als een technicus. Ik spreek als een ethicus waarbij het gaat om beleid...."
Twan Huys: "U spreek op een heel klinische manier over een mevrouw die ziek is en dat haar kinderen helemaal niet aan wil doen, dat moet u toch ook kunnen begrijpen".
Henk Jochemsen: "Ja dat begrijp ik heel goed, dat begrijp ik heel goed maar..."
Caroline Haasbroek: "En het is helemaal niet gezegd dat er over dertig jaar goede behandelmethoden zijn want nu kunnen ook nog niet alle vormen van kanker goed behandeld worden".
Twan Huys: "Meneer Jochemsen: 66% van Nederland vindt dat u onzin uitkraamt en dat deze techniek moet kunnen..."
Henk Jochemsen: "Dat ben ik niet met u eens".
Twan Huys: "Dat mag ook, maar ik zeg u alleen maar even dat het blijkt uit onderzoek".
Henk Jochemsen: "Nee, maar u weet net zo goed als ik dat uitkomsten van on..."
Twan Huys "En uw partij heeft zes zetels in de Tweede Kamer. Is het niet raar dat u met zo'n kleine minderheid mensen die een ziekte hebben een genezing of een medische..."
Henk Jochemsen: "Het is geen genezing. Het is geen genezing. Dat is punt één. Twee: de vorige staatssecretaris, Ross van Dorp van het CDA, in een kabinet met D66, heeft dit verboden".
Twan Huys "We hebben het over uw partij".
Henk Jochemsen: "Nee, ik heb het nu over de situatie..."
Twan Huys: "Ik heb het over uw partij, die dreigt met aftreden als dit niet geregeld wordt.."
Henk Jochemsen: "Nee, nee, u zei net dat 66% het onzin vindt en ik denk dat als diezelfde enquête gehouden was in de tijd van Ross van Dorp, dat dit ook gezegd was."
Twan Huys: "Mevrouw Haasbroek, moet u nu Nederland ontwijken en naar België of Engeland toe?"
Mevrouw Haasbroek: "Ja, toevallig had ik al een afspraak in Brussel gemaakt."

Einde item. De gasten worden bedankt voor hun bijdrage aan de discussie en die brave Jochemsen zegt nog "graag gedaan" ook.

Metz kijkt televisie