Brillenpechgeluk

Nadat vanmorgen de brillenwinkelmevrouw mijn bril dusdanig scheef had gebogen, dat hij weer kaarsrecht op mijn neus paste, wuifde zij mijn vraag om de rekening weg. Dat was een fijn moment. Niet omdat ik niets hoefde te betalen, dat wist ik van tevoren al. Maar het toneelstukje er omheen, dat is zo fijn om in mee te spelen. Het verschijnsel ‘gratis hulp bij kleine brillenpech’, heb ik tien jaar geleden ontdekt. Het gebeurde in New York, tijdens een wandeling door Little Italy om precies te zijn. Door een onhandige beweging van mijn reisgenoot, raakte het pootje van zijn bril los van het montuur. Om de hoek was een brillenwinkel; kwam dat even goed uit. De eigenaar nam bril en pootje in ontvangst alsof het een bestelling betrof en maakte er met behulp van zo’n miniatuurschroefje weer een hele bril van. Zonder te betalen verliet mijn reisgenoot de winkel, vriendelijk uitgezwaaid door de brillenmaker.
“Moet je die man niet iets betalen?”, vroeg ik.
De reisgenoot keek mij verbaasd aan. “Wist je niet dat alle brillenwinkels over de hele wereld de afspraak hebben dat kleine reparaties altijd direct en kosteloos worden uitgevoerd?”.
Sindsdien loop ik in vreemde steden altijd even een brillenwinkel binnen met in mijn handen een bril met een pootje dat ik om de hoek een beetje krom heb gebogen. In Barcelona, Riga, Milaan, Avignon, Doetinchem, Brisbane, overal en altijd herstelt een brillenmeneer of brillenmevrouw opgewekt het euvel en slaat elk verzoek om een rekening met een soepel handgebaar in de wind. Voelt u zich weleens wantrouwend jegens de mensheid, benadeeld of gewoon een beetje sip? De brillenwinkelier zet je weer op het goede been.

Metz in de winkel