Omdat zoon en schoondochter maar blijven verbouwen in hun gekochte huis, lopen hun kinderen bij ons rond. En dat niet alleen: ze eten en slapen hier ook nog, dus we hebben een tijdje huisarrest. Het betekent ook, dat vergeten vaardigheden weer uit onze kast worden gehaald. We zingen, spelen en vegen poep dat het een lieve lust is.
Voeg daarbij, dat ik de steunwieltjes van het fietsje van kleinzoon heb geschroefd, om me daarna in het zweet te rennen achter wankel fietsende kleinzoon aan, die z'n stuur niet recht kan houden, ondanks mijn aanwijzingen en daarom weer frontaal op de geparkeerde fourwheeldrive van buurman Jan botst.
Voeg daarbij dat ik vandaag jarig ben (natuurlijk ,u mag mij gelukwensen, maar alleen via deze weblog) en dat vrouw en ik een hapje buiten de deur zouden eten, maar nu, in verband met dat aangewaaide grut, thuis de broccoli met het aardappeltje en het stukje gehaktbal prakken tot een voedzaam hapje voor de twee schrokkers, om tussendoor ons eigen hapje naar binnen te werken.
Voeg daarbij de pret bij een geintje, de spanning bij Roodkapje, het verdriet bij een verloren speen en u begrijpt het wel: mijn decembermaand kan niet meer stuk.
freek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Van deze gelegenheid moet uw trouwe lezeres natuurlijk gebruik maken: Van harte gefeliciteerd.
En geniet maar intens van het grut; voor je het weet zijn ze pizzakoerier, zoals mijn oudste kleinzoon. Overigens nog altijd een schat.
Een reactie posten